18 wyników
Zaloguj się Dla niezalogowanych – pokazuję tylko 1 sygnaturę (nie licząć dokumentów premium). Zamów dostęp aby widzieć wszystkie sygnatury i przeglądać bez ograniczeń.
października 2007 r. (Dz.U. L 315, s. 44) (zwanej dalej "dyrektywą 91/440"), i w załączniku II do dyrektywy 91/440, a także w art. 14 ust. 2 dyrektywy 2001/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 lutego 2001 r. w sprawie alokacji zdolności przepustowej infrastruktury kolejowej i pobierania opłat za użytkowanie infrastruktury kolejowej oraz przyznawania świadectw bezpieczeństwa (Dz.U. L 75, s. 29), zmienionej dyrektywą 2007/58, była niezależna od przedsiębiorstwa świadczącego kolejowe usługi transportowe, Wielkie Księstwo Luksemburga uchybiło zobowiązaniom, które ciążą na nim na mocy tych przepisów. Ramy prawne Prawo Unii 2 W lutym 2001 r., w celu ożywienia transportu kolejowego poprzez stopniowe otwarcie go na konkurencję na poziomie europejskim, przyjęte zostały ...
podejmują środki niezbędne do zapewnienia, aby funkcje wyznaczania równoważnego i niedyskryminującego dostępu do infrastruktury wymienionej w załączniku II były powierzane organom lub firmom [przedsiębiorstwom], które same nie świadczą żadnych kolejowych usług transportowych. Niezależnie od struktur organizacyjnych istnieje obowiązek wykazania, że cel ten został osiągnięty. Państwa członkowskie mogą jednakże nadać przedsiębiorstwom kolejowym lub każdemu innemu organowi prawo do pobierania opłat oraz odpowiedzialność za zarządzanie infrastrukturą kolejową, tj. inwestycje, utrzymanie oraz fundusze". 4 Załącznik II do wskazanej dyrektywy ma następujące brzmienie: "Wykaz podstawowych funkcji określonych w art. 6 ust. 3: - przygotowanie i podejmowanie decyzji związanych z przyznawaniem licencji przedsiębiorstwom kolejowym, w tym przyznawanie licencji indywidualnych, - podejmowanie decyzji związanych z przydzielaniem tras, w tym zarówno określanie, jak i ocena dostępności, a także przydzielanie poszczególnych tras pociągów, - podejmowanie decyzji ...
opinię. 18 Ponieważ odpowiedź Wielkiego Księstwa Luksemburga nie zadowoliła Komisji, postanowiła ona wnieść niniejszą skargę. W przedmiocie skargi Argumentacja stron 19 Komisja podnosi, że dyrektywa 91/440 nakazuje, aby funkcje w zakresie alokacji kolejowej zdolności przepustowej zostały powierzone niezależnemu podmiotowi. Załącznik II tiret drugie do tej dyrektywy przewiduje bowiem, że do funkcji podstawowych należy "podejmowanie decyzji związanych z przydzielaniem tras, w tym zarówno określanie, jak i ocena dostępności, a także przydzielanie poszczególnych tras pociągów". Załącznik II nie rozróżnia zatem różnych rodzajów przydzielania tras pociągów. Ponieważ przydzielanie tras pociągów wchodzi w zakres regulacji ruchu i jest ściśle z nią związane, regulacja ruchu należy do funkcji podstawowych i powinna być zatem wykonywana przez jednostkę niezależną od przedsiębiorstwa kolejowego. 20 Według Komisji, o ile ACF, który dokonuje przydzielania tras pociągów, rzeczywiście jest podmiotem niezależnym od CFL, o tyle jednak to CFL powierzono niektóre podstawowe funkcje w zakresie przydzielania tras pociągów. 21 W świetle informacji przekazanych przez Wielkie Księstwo Luksemburga Komisja uważa, że w przypadku zakłóceń w ruchu przydział tras pociągów należy wciąż do służb CFL, czyli SGR, przy czym ta ostatnia nie jest niezależna od tych działów przedsiębiorstwa, które zarządzają usługami przewozu kolejowego. 22 Komisja uważa, że w przypadku zakłócenia w ruchu normalny rozkład jazdy ustalony przez ACF nie może być dłużej respektowany, gdyż określone godziny w rozkładzie zostały już przekroczone i konieczna staje się zmiana rozkładu względem przewoźników oczekujących na przejazd. Komisja uważa, że taka zmiana rozkładu obejmuje w nieunikniony sposób przydział tras pociągów. Tymczasem zgodnie z przepisami luksemburskimi taka zmiana rozkładu może nastąpić wyłącznie w ramach zarządzania ruchem kolejowym, które należy do CFL, co oznacza, że CFL odgrywają rolę w alokacji kolejowej zdolności przepustowej wbrew wymogom dyrektywy 2001/14. 23 Komisja uważa, że wykonywanie podstawowej funkcji w zakresie przydzielania tras pociągów wymaga, aby CFL spełniały wymogi w zakresie niezależności wynikające z pierwszego pakietu kolejowego. Tymczasem żaden środek mający zapewnić taką niezależność nie został wdrożony w ramach CFL w celu oddzielenia z punktu widzenia prawnego, organizacyjnego i w zakresie podejmowania decyzji części przedsiębiorstwa wykonujących podstawowe funkcje od części zarządzających usługami w zakresie przewozu kolejowego. Funkcje te powinny być zatem przekazane ACF. 24 Komisja twierdzi, że art. 29 dyrektywy 2001/14 nie stanowi lex specialis będącego ...
14 ust. 2 tej dyrektywy obowiązek niezależności organu alokującego stosuje się względem wszystkich funkcji omówionych w ust. 1 tego art. 14 i opisanych w rozdziale III owej dyrektywy, w tym w jej art. 29. 25 W replice Komisja podnosi, że zmiany wprowadzone w regulaminie przyjętym przez władze luksemburskie po upływie terminu wyznaczonego w uzasadnionej opinii nie wystarczają do usunięcia uchybienia. 26 W odpowiedzi na skargę wielkie Księstwo Luksemburga zauważa, że mimo iż obowiązujące krajowe przepisy były zgodne z treścią i duchem dyrektywy 2001/14, to zostały one jednak dostosowane w wyniku wniesienia tej skargi, tak aby nie pozostawić najmniejszej wątpliwości co do ewentualnego braku zgodności z prawem Unii. W związku z tym regulamin został zmieniony w taki sposób, aby zadanie obejmujące ponowny przydział tras pociągów w przypadku zakłóceń również zostało przekazane ACF, zwalniając zatem SGR z tego obowiązku, co gwarantuje sprawiedliwy i niedyskryminujący dostęp do infrastruktury. 27 W swej duplice wskazane państwo członkowskie podnosi, że regulamin został ponownie zmieniony ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2012 r. i spełnia obecnie wymogi Komisji, przewidując, iż w razie nieprzewidzianych zakłóceń nowe trasy pociągów są przydzielane przez ACF. Ocena Trybunału 28 W swym jedynym zarzucie Komisja podnosi, że Wielkie Księstwo Luksemburga uchybiło zobowiązaniom, które ciążą na nim na mocy art. 6 ust. 3 dyrektywy 91/440 w związku z załącznikiem II do niej, a także na mocy art. 14 ust. 2 dyrektywy 2001/14 w zakresie, w jakim w Luksemburgu, mimo iż ACF jest podmiotem niezależnym od CFL, które ze swej strony sprawują funkcje zarządcy infrastruktury oraz świadczą usługi kolejowe, to CFL powierzone są jednak niektóre funkcje podstawowe w zakresie przydzielania tras pociągów, ponieważ w przypadku zakłóceń w ruchu ponowne przydzielanie tras pociągów jest powierzone służbom stanowiącym część CFL, czyli SGR, która nie jest niezależna od CFL pod względem prawnym, organizacyjnym i w zakresie podejmowania decyzji. 29 Na wstępie należy zauważyć, że Wielkie Księstwo Luksemburga podnosi, iż transpozycja dyrektywy 2001/14 jest w pełni ukończona od czasu przyjęcia regulaminu, który wszedł w życie w dniu 1 października 2011 r. i został zmieniony w dniu 1 stycznia 2012 r. 30 Tymczasem, zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału, istnienie uchybienia należy oceniać według stanu faktycznego w państwie członkowskim w chwili upływu terminu wyznaczonego w uzasadnionej opinii, a późniejsze zmiany nie mogą być uwzględniane przez Trybunał (zob. w szczególności wyroki: z dnia 18 listopada 2010 r. w sprawie C-48/10 Komisja przeciwko Hiszpanii, Zb.Orz. s. I-151, pkt 30; z dnia 5 maja 2011 r. w sprawie C-206/10 Komisja przeciwko Niemcom, Zb.Orz. s. I-3573, pkt 25). 31 W związku z tym, ponieważ rzeczony regulamin i jego zmiana zostały przyjęte po upływie terminu wyznaczonego przez Komisję w uzupełniającej uzasadnionej opinii z dnia 25 listopada 2010 r., nie mogą one zostać uwzględnione w ramach badania przez Trybunał zasadności niniejszej skargi o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego. 32 Co ...
zapoczątkowała liberalizację transportu kolejowego, dążąc do zapewnienia równoważnego i niedyskryminującego dostępu przedsiębiorstw kolejowych do infrastruktury. W celu zagwarantowania takiego dostępu art. 6 ust. 3 akapit pierwszy dyrektywy 91/440 ustanowił, że państwa członkowskie podejmują środki niezbędne do zapewnienia, aby funkcje podstawowe wymienione w załączniku II do tej dyrektywy były powierzane organom lub przedsiębiorstwom, które same nie świadczą żadnych kolejowych usług transportowych, a niezależnie od przewidzianych struktur organizacyjnych istnieje obowiązek wykazania, że cel ten został osiągnięty. 33 Zgodnie z załącznikiem II do dyrektywy 91/440 za funkcje podstawowe w rozumieniu art. 6 ust. 3 tej dyrektywy uznaje się przygotowanie i podejmowanie decyzji związanych z przyznawaniem licencji przedsiębiorstwom kolejowym, podejmowanie decyzji związanych z przydzielaniem tras, w tym zarówno określanie, jak i ocenę dostępności, a także przydzielanie poszczególnych tras pociągów, podejmowanie decyzji ...
klientom mającym swe przedsiębiorstwo poza terytorium Wspólnoty lub podatnikom mającym przedsiębiorstwo we Wspólnocie, ale nie w tym samym kraju co dostawca, jest miejsce, gdzie klient założył swoje przedsiębiorstwo lub ma stałe miejsce prowadzenia działalności, z którego świadczona jest usługa […]: - przeniesienie i udzielenie praw autorskich, patentów, licencji, praw do znaków towarowych i podobnych praw, - […] - usługi konsultantów, inżynierów, biur konsultingowych, prawników, księgowych oraz inn[ych] podobn[ych] usług, jak również ...
trzeciej z tytułu takich dostaw, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takich dostaw; […]". B - Prawo krajowe 11. Szósta dyrektywa została w Niderlandach transponowana do prawa krajowego na mocy przepisów Wet op de omzetbelasting z 1968 r. (ustawy o podatku obrotowym). Ponieważ nie wydaje się, by przepisy krajowe znajdujące zastosowanie w niniejszej sprawie zasadniczo odbiegały od regulacji zawartych w szóstej dyrektywie, rezygnuję ich z przytoczenia. III - Stan faktyczny i pytania prejudycjalne 12. W dniu 2 października 1997 r. Levob zawarł z przedsiębiorstwem Financial Data Planning Corporation (zwanym dalej "FDP") z siedzibą w Stanach Zjednoczonych umowę dotyczącą dostarczenia oprogramowania służącego do zarządzania umowami ubezpieczenia. Zgodnie z tą umową Levob uzyskał bezterminową niezbywalną licencję na oprogramowanie standardowe Comprehensive Life Administration System (CLAS) przystosowane do swoich potrzeb. Levob nie może ...
uważa dostarczenie oprogramowania za zespół świadczeń, przy czym przyznanie prawa do korzystania stanowi świadczenie główne. W konsekwencji traktuje on to świadczenie łączne jako świadczenie usług. Natomiast Levob podkreśla fakt przekazania nośnika informatycznego, które stanowi dostawę dobra materialnego w rozumieniu art. 5 ust. 1 szóstej dyrektywy. Komisja zajmuje inne stanowisko: jeżeli licencja na korzystanie z oprogramowania jest przenaszalna, to przyznano takie prawa, jakie przysługują właścicielowi, tak więc w sumie jest to dostawa. Natomiast w przypadku praw do korzystania, które nie mogą być przeniesione, mamy do czynienia ze świadczeniem usług. 31. Zgodnie ...
na którym jest zarejestrowany dany program, nie jest więc konstytutywna dla prawa korzystania z programu. Prawo korzystania wynika natomiast z własności powielonego egzemplarza. Celem umowy licencyjnej jest raczej ograniczenie prawa korzystania w stosunku pomiędzy podmiotem prawa autorskiego a nabywcą kopii programu. 46. W konsekwencji przedmiotem umowy licencyjnej nie jest świadczenie podlegające opodatkowaniu. Przeciwnie, świadczenie polegające na przeniesieniu własności powielonego egzemplarza zostaje jeszcze ograniczone. 47. Fakt, że w taka umowa licencyjna zawiera zakaz przenoszenia prawa korzystania, nie wyklucza, wbrew poglądowi Komisji, zakwalifikowania całości transakcji jako dostawy towarów. 48. W przeciwieństwie do powyższej analizy, według poglądu rządu niderlandzkiego nabycie nośnika informatycznego ma niewielkie znaczenie. Istotne znaczenie ma wyłącznie nabycie prawa korzystania. Przekazanie nośnika informacji byłoby w takim przypadku niejako pomocniczym środkiem technicznym pozwalającym na korzystanie z oprogramowania. Z tym poglądem nie ...
zarejestrowanego na płycie CD-ROM lub DVD. Płyta z leksykonem zawiera liczne teksty i zdjęcia w formie cyfrowej, ale także programy służące do przedstawiania tych danych i zarządzania nimi. Czy dostarczenie takiej płyty CD powinno zostać zakwalifikowane, podobnie jak w przypadku książki, jako dostawa towaru, czy jak w przypadku płyty CD z programem komputerowym, jako świadczenie usług? 52. Poza tym Levob słusznie podkreśla, że zakwalifikowanie powyższego jako świadczenia usług prowadzi do trudności, jeżeli - jak to zwykle bywa w przypadku sprzedaży oprogramowania standardowego w handlu masowym - zostają włączeni pośrednicy. W praktyce pośrednicy otrzymują nośniki informatyczne od producenta lub od innych pośredników i odsprzedają je końcowym odbiorcom. Nie znają oni bliżej warunków licencji obowiązujących końcowych odbiorców. Warunki te nie stanowią również w jakiejkolwiek postaci przedmiotu umowy sprzedaży pomiędzy nimi a nabywcami pakietów oprogramowania. Z tego względu przyjęcie założenia, że nabywca nabywa bliżej nieokreślone prawo korzystania, a nie dobro materialne, miałoby sztuczny charakter. 53. Jeżeli w ogóle dochodzi do zawarcia odrębnej umowy licencyjnej mającej na celu przyznanie praw do korzystania, odbywa się to dopiero podczas instalacji oprogramowania na komputerze końcowego odbiorcy, poprzez którą odbiorca - według poglądu prawnego producentów - akceptuje warunki licencji. Oczywiście nie istnieje konieczność wykonania z tego tytułu, poza zapłatą ceny za nośnik informatyczny, która już została przekazana pośrednikowi, świadczenia wzajemnego. Tej transakcji nie można by zatem brać pod uwagę do celów poboru podatku VAT. 54. Przykład ten pokazuje, że powiązanie z przekazaniem nośnika informatycznego, a nie z przyznaniem prawa korzystania również niesie ze sobą praktyczne korzyści w zakresie poboru podatku VAT. Przeniesienie własności dobra materialnego zawiera element jawności, z którym łatwo można ...
integralny element szkody podlegającej naprawieniu 1. Niniejsze odwołanie, wniesione przez Jeana-François Giordana, wpisuje się w szerszy kontekst związany z odwołaniami w sprawach C-12/13 P i C-13/13 P Buono i in. przeciwko Komisji, co do których zajmuję stanowisko w opinii z tego samego dnia. Elementem wspólnym jest tu dochodzenie odszkodowania od Unii za szkody wynikłe z rozporządzenia (WE) nr 530/2008, którym ustanawia się środki nadzwyczajne w odniesieniu do statków rybackich do połowów okrężnicą prowadzących połowy tuńczyka błękitnopłetwego w Oceanie Atlantyckim, na wschód od 45° długości geograficznej zachodniej, oraz w Morzu Śródziemnym(2). 2. Ponieważ przedmiotem niniejszej sprawy jest wyrok Sądu inny niż zaskarżony w sprawach C-12/13 P i C-13/13 P, a także z uwagi na odmienne zarzuty podniesione w poszczególnych odwołaniach, w niniejszej opinii przeanalizuję przede wszystkim kwestię szkody podlegającej naprawieniu, które to zagadnienie będzie głównym elementem odpowiedzi udzielonej w sprawie. Mówiąc bardziej szczegółowo, poszukam konkretnej odpowiedzi na pytanie, czy "utrata szansy" może zostać objęta pojęciem szkody podlegającej naprawieniu w ramach skargi o stwierdzenie odpowiedzialności pozaumownej Unii Europejskiej. 3. Utrata szansy została już w wielu przypadkach uznana w orzecznictwie Trybunału za przypadek szkody podlegającej naprawieniu. Miało to jednak miejsce wyłącznie w ramach określonego kontekstu, to jest w odniesieniu do europejskiej służby publicznej albo zamówień publicznych w Unii. Niniejsza sprawa pozwoli Trybunałowi wypowiedzieć się w tej kwestii w szerszej perspektywie. I - Ramy prawne 4. Artykuł 340 akapit drugi TFUE ustanawia następujące zasady odpowiedzialności pozaumownej Unii: "W dziedzinie odpowiedzialności pozaumownej Unia powinna naprawić, zgodnie z zasadami ogólnymi, wspólnymi dla praw państw członkowskich, szkody wyrządzone przez jej instytucje lub jej pracowników przy wykonywaniu ich funkcji". 5 ...
drugiego, z dniem 16 czerwca 2008 r. podmioty wspólnotowe nie zgadzają się na wyładunki, umieszczanie w sadzach w celu tuczenia i w celach hodowlanych oraz na przeładunki na wodach i w portach Wspólnoty tuńczyka błękitnopłetwego złowionego przez statki rybackie do połowów okrężnicą w Oceanie Atlantyckim, na wschód od 45° długości geograficznej zachodniej, oraz w Morzu Śródziemnym. 2. Do dnia 23 czerwca 2008 r. dozwolone są wyładunki, umieszczanie w sadzach w celu tuczenia i w celach hodowlanych oraz przeładunki na wodach lub w portach Wspólnoty tuńczyka błękitnopłetwego złowionego w Oceanie Atlantyckim, na wschód od 45° długości geograficznej zachodniej, oraz w Morzu Śródziemnym przez statki rybackie do połowów okrężnicą pływające pod banderą Hiszpanii lub zarejestrowane w tym państwie". II - Okoliczności faktyczne 10. Jean-François Giordano jest armatorem "Janvier Giordano", statku rybackiego do połowu okrężnicą pływającego pod banderą francuską, który przeprowadza połowy w Morzu Śródziemnym. 11. Zgodnie z prawem Unii Republice Francuskiej przysługiwały w 2008 r. 4 164 t kwoty połowowej tuńczyka błękitnopłetwego, z czego 90% przyznano statkom rybackim do połowu okrężnicą pływającym pod banderą francuską dokonującym połowu w Morzu Śródziemnym. 12. Decyzją nr 2008PS008-LR z dnia 16 kwietnia 2008 r. francuski minister rolnictwa i rybołówstwa przyznał na 2008 r. specjalną licencję połowową tuńczyka błękitnopłetwego statkowi "Janvier Giordano" na kwotę do 132,02 t. Pozwolenie obejmowało połów w okresie od 1 kwietnia do 30 czerwca 2008 r. 13. W dniu 2 czerwca 2008 r. statek "Janvier Giordano" rozpoczął połów w Morzu Śródziemnym, przerwany w dniu 16 czerwca 2008 r. w wyniku przyjęcia i wejścia w życie rozporządzenia nr 530/2008, którego wykonanie pociągało za sobą odebranie wyżej wspomnianej licencji połowowej na mocy decyzji z dnia 16 czerwca 2008 r. wydanej przez prefekta regionu Languedoc ...
Trybunał orzekł, że owo rozporządzenie narusza ogólny zakaz dyskryminacji ze względu na przynależność państwową. 18. W rezultacie, jeszcze przed rozprawą przed Sądem, J.F. Giordano oraz Komisja Europejska jako strona pozwana zostali wezwani do przedstawienia w trakcie rozprawy swojego stanowiska co do wpływu, jaki na to postępowanie mógł wywrzeć wyrok w sprawie AJD Tuna. 19. W uwagach przedłożonych na piśmie oraz wyrażonych ustnie J.F. Giordano wniósł do Sądu, aby ten stwierdził, iż skarżący poniósł szkodę w wyniku przyjęcia rozporządzenia nr 530/2008, oraz w rezultacie nakazał Komisji zapłatę kwoty 542 594 EUR z tytułu odszkodowania i odsetek. Ze swej strony Komisja wniosła do Sądu o oddalenie skargi w całości. 20. Wyrokiem z dnia 7 listopada 2012 r. Sąd oddalił skargę wniesioną przez J.F. Giordana i obciążył go kosztami. W zawierającym jedenaście punktów uzasadnieniu Sąd uznał, że J.F. Giordano nie zdołał wykazać rzeczywistego charakteru rzekomo poniesionej szkody. 21. W ocenie Sądu i w świetle jego własnego orzecznictwa, to jest wyroku w sprawie Cofradía de pescadores "San Pedro" de Bermeo i in. przeciwko Radzie(10), przyznanie kwoty połowowej oznacza prawo podmiotowe nie do określonej wartości ekonomicznej, lecz jedynie do maksymalnego limitu połowu, a kwoty nie są w żadnym razie gwarantowane. W rezultacie Sąd uznał, że fakt niewykorzystania kwoty, choć wynikał z zakazu wydanego przez władzę publiczną ...
oczekiwań. 44. Z pewnością uznanie prawa do odszkodowania za samo niezrealizowanie się prawdopodobieństwa uzyskania zysku w przyszłości może prowadzić do bardzo dużej niepewności sytuacji prawnej. Nic dziwnego zatem, że przez dłuższy czas utrata szansy nie była uznawana ani w prawie państw członkowskich, ani w systemach prawnych państw trzecich, jak na przykład w przypadku państw wywodzących się z tradycji common law, czy też państw pozostających pod wpływem kontynentalnej nauki prawa, jak ma to miejsce w przypadku państw Ameryki Łacińskiej(15). Jednakże powstanie teorii ryzyka, które to teorie pozwalają na ocenę stopnia prawdopodobieństwa przyszłych zdarzeń w określonym kontekście faktycznym, pozwoliło sądom krajowym, a także ustawodawcom w niektórych państwach, na włączenie prawdopodobieństwa uzyskania zysku w przyszłości do aktualnego majątku osoby fizycznej lub prawnej(16). 45. W rezultacie poważne, dające się obliczyć prawdopodobieństwo przyszłego zysku można wpisać w pojęcie szkody podlegającej naprawieniu. W zakresie, w jakim prawdopodobieństwo zysku da się udowodnić i może ono zostać obliczone, na przykład w sposób procentowy, zgodnie z wystarczająco precyzyjną metodologią, omawiana szansa osiągnięcia zysku staje się częścią majątku ...
szkody został udowodniony, gdyż musi być ona rzeczywista i pewna. 97. Jak miałem okazję zauważyć w pkt 49-61 niniejszej opinii, w orzecznictwie Trybunału wielokrotnie wskazywano, że pewny charakter szkody nie musi oznaczać całkowitej pewności i może występować w przypadku utraty poważnej szansy, bezpośrednio wywołanej bezprawnym działaniem Unii. Nie zamierzam tu powtarzać tego, co zostało stwierdzone w pkt 38-69 niniejszej opinii; wystarczy w tym miejscu przypomnieć, że utrata poważnej szansy stanowi szkodę rzeczywistą i pewną, która podlega naprawieniu. 98. Z akt sprawy wynika, że J.F. Giordano posiadał licencję połowową, zgodnie z którą miał prawo prowadzić działalność gospodarczą do dnia 30 czerwca 2008 r. Zatem, czego nie kwestionowała również Komisja, kwoty połowowe armatora takiego jak J.F. Giordano były zwykle wyczerpywane w latach poprzednich. 99. Co więcej, okoliczność, że łowiska miałyby zostać wyczerpane przed dniem zakończenia połowów ...
kolejową oraz przewozów kolejowych wykonywanych przez istniejące przedsiębiorstwa kolejowe lub przedsiębiorstwa kolejowe, które zostaną założone w państwach członkowskich, jak określono w rozdziale II; b) kryteria mające zastosowanie do wydawania, odnawiania lub zmiany przez państwo członkowskie licencji przeznaczonych dla istniejących przedsiębiorstw kolejowych lub przedsiębiorstw kolejowych, które zostaną założone w Unii, jak określono w rozdziale III; c) zasady i procedury mające zastosowanie do ustalania i pobierania opłat za dostęp do infrastruktury kolejowej i do alokacji zdolności przepustowej infrastruktury kolejowej, jak określono w rozdziale IV. 2. Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do użytkowania infrastruktury kolejowej w kolejowych przewozach krajowych i międzynarodowych". 8. Artykuł 3 stanowi: "Na użytek niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje: 1) »przedsiębiorstwo kolejowe« oznacza każde przedsiębiorstwo publiczne lub prywatne, posiadające licencję zgodnie z niniejszą dyrektywą, którego działalność podstawowa polega na świadczeniu usług w transporcie towarowym lub pasażerskim koleją, z zastrzeżeniem, że przedsiębiorstwo to zapewnia pojazdy trakcyjne; obejmuje to ...
części sieci mogą być przydzielane różnym podmiotom lub przedsiębiorstwom; 3) »infrastruktura kolejowa« oznacza elementy wymienione w załączniku I; [...] 24) »zdolność przepustowa infrastruktury« oznacza potencjał do układania rozkładu jazdy zamówionych tras pociągów dla danego odcinka infrastruktury w określonym przedziale czasowym; 25) »sieć« oznacza całość infrastruktury kolejowej zarządzanej przez zarządcę infrastruktury; [...] 27) »trasa pociągu« oznacza zdolność przepustową infrastruktury potrzebną do prowadzenia pociągu między dwoma punktami w określonym przedziale czasowym; 28) »obowiązujący rozkład jazdy« oznacza dane określające wszelki planowy ruch pociągów i taboru, który będzie miał miejsce na danej infrastrukturze w ciągu okresu, w którym on obowiązuje; [...]". 9. Artykuł 10 stanowi: "1. Przedsiębiorstwom kolejowym przyznaje się na sprawiedliwych, niedyskryminacyjnych i przejrzystych warunkach prawo dostępu do infrastruktury kolejowej we wszystkich państwach członkowskich w celu wykonywania wszystkich rodzajów kolejowych przewozów towarowych. Prawo to obejmuje dostęp do infrastruktury łączącej porty morskie i śródlądowe z innymi obiektami infrastruktury usługowej, o których mowa w załączniku II pkt 2, i infrastruktury służącej lub mogącej służyć więcej niż jednemu klientowi końcowemu ...
którzy złożyli wnioski o przyznanie zdolności przepustowej infrastruktury, oraz inne strony, które chcą mieć możliwość przekazania uwag na temat, jak obowiązujący rozkład jazdy może wpłynąć na ich zdolność do zapewniania przewozów kolejowych w trakcie okresu ważności obowiązującego rozkładu jazdy. [...]". 13. Artykuł 46 stanowi: "1. W przypadku gdy w trakcie procesu układania rozkładu jazdy, o którym mowa w art. 45, zarządca infrastruktury napotyka konflikty między różnymi wnioskami, próbuje w drodze koordynacji różnych wniosków zapewnić możliwie najlepsze dopasowanie wszystkich zgłoszonych potrzeb. 2. W przypadku gdy zachodzi sytuacja wymagająca koordynacji, zarządca infrastruktury ma prawo, w rozsądnych granicach, proponować zdolność przepustową infrastruktury, która różni się od tej, na jaką złożono wniosek. [...]". B. Prawo krajowe 1. Lagen (2007:1092) om upphandling inom områdena vatten, energi, transporter och posttjänster(4) 14. Zgodnie z rozdziałem 2 § 20 podmiot zamawiający stanowi w szczególności dowolne przedsiębiorstwo, na które instytucja zamawiająca może wywierać dominujący wpływ. Domniemywa się istnienie dominującego wpływu instytucji zamawiającej, jeżeli wspomniana instytucja, bezpośrednio lub pośrednio, posiada w stosunku do przedsiębiorstwa ponad połowę udziałów w przedsiębiorstwie lub kontroluje większość głosów z tytułu udziałów lub podobnych, lub może powoływać ponad połowę ...
publicznej. Podobnie motyw 24dyrektywy 2016/2370 potwierdza możliwość ograniczenia przez państwa członkowskie prawa dostępu, "w przypadku gdy prawo to zagrażałoby równowadze ekonomicznej [...] umów o świadczenie usług publicznych". 24 Dyrektywa 90/531 i dyrektywa ...
zmieniająca załączniki do dyrektyw 2004/17/WE i 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie procedur udzielania zamówień publicznych w zakresie wykazów podmiotów zamawiających i instytucji zamawiających (Dz.U. 2008, L 349, s. 1). 33 Chociaż w wyroku z dnia 5 października 2017 r., LitSpecMet (C-567/15, EU:C:2017:736), Trybunał nie rozpatrywał problemu podniesionego w niniejszej sprawie, którego nie dotyczyło odesłanie prejudycjalne, orzekł on, że - w okolicznościach powyższej sprawy i z pewnymi zastrzeżeniami - dyrektywie 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi (Dz.U. 2004, L 134, s. 114) podlegała działalność spółki zależnej, należącej w całości do litewskiej spółki kolejowej, którą zaopatrywała ona w sprzęt kolejowy niezbędny dla realizacji działalności transportu kolejowego mającej na celu zapewnienie potrzeb w interesie ogólnym. W mojej opinii w powyższej sprawie (C-567/15, EU:C:2017:319) uznałem, w związku z argumentem jednej ze stron, która powołała się na dyrektywę 2004/17, iż "zważywszy ...
lub wydawania zezwoleń, należy interpretować ściśle, trudno przyznać, że dyrektywa zasadniczo wyklucza, by prace wchodzące w zakres ich zastosowania mogły być wykonane przez osobę trzecią w imieniu osoby posiadającej prawo do wydawania zezwoleń. 127. Pierwsze zastrzeżenie stawiane przez Komisję w ramach zarzutu szóstego wydaje się więc uzasadnione, w związku z czym z tego tylko powodu należałoby również stwierdzić nieważność zaskarżonego wyroku, jakkolwiek chodzi jedynie o element posiłkowy w rozumowaniu Sądu. 128. W tym względzie należy dodać, że Komisja powołała się na odpowiednie przepisy prawa obowiązujące w Belgii i w Luksemburgu (pkt 224 zaskarżonego wyroku), lecz Sąd oddalił jej argumenty w oparciu o wykładnię art. 5 ust. 1 dyrektywy 91/250 (pkt 225 zaskarżonego wyroku), stwierdziwszy, że powinien on ocenić bezprawny charakter zachowania Komisji w świetle ogólnych zasad wspólnych dla praw państw członkowskich (pkt 103 zaskarżonego wyroku). 129. W tych okolicznościach, gdyby Trybunał miał stwierdzić nieważność zaskarżonego wyroku tylko tego względu, wówczas sprawę należałoby przekazać do ponownego rozpoznania przez Sąd, aby ten zbadał pozostałe przesłanki zastosowania tego wyjątku, a w szczególności to, czy - jak podnosi Komisja - adaptacja programu komputerowego do nowego systemu operacyjnego wchodzi w zakres zastosowania tego wyjątku oraz czy prace opisane w spornym ogłoszeniu o przetargu i wykonane przez spółkę Gosselies były, na podstawie art. 5 ust. 1 dyrektywy 91/250, niezbędne do używania programu zgodnie z jego przeznaczeniem. - W przedmiocie drugiego zastrzeżenia 130. Przedstawione przez Komisję drugie zastrzeżenie, dotyczące braku zbadania wyjątku dekompilacji, o którym mowa w art. 6 dyrektywy 91/250, należy natomiast oddalić jako oczywiście niedopuszczalne. Chociaż rzeczywiście zaskarżony wyrok ...
wskazali żadnej normy ani żadnej innej zasady ogólnej zapewniającej ochronę know-how, tak że wniosek w przedmiocie tej kwestii powinien zostać uznany za niedopuszczalny. 133. W tym względzie należy przede wszystkim stwierdzić, że na wniosek skarżących(43) Sąd rzeczywiście orzekł, iż Komisja bezprawnie ujawniła know-how Systranu(44). Po zbadaniu praw powoływanych przez skarżących w pkt 215 zaskarżonego wyroku Sąd w szczególności stwierdził, że grupa Systran ma prawo powoływać się na ochronę know-how w odniesieniu do technicznych i poufnych informacji dotyczących wersji Systran Unix oprogramowania Systran(45), i odesłał w tym względzie do analizy przeprowadzonej w pkt 78-81 zaskarżonego wyroku dotyczącej dopuszczalności powództwa odszkodowawczego. 134. W niniejszej sprawie Sąd uznał, że informacje techniczne, które objęte są tajemnicą handlową przedsiębiorstwa i które zostały przekazane Komisji do określonych celów, nie mogą być ujawnione osobie trzeciej do innych celów bez zgody ...
którą stanowi istnienie bezpośredniego i natychmiastowego związku przyczynowego pomiędzy podnoszoną bezprawnością a zarzucaną szkodą. 180. W konsekwencji należy zatem uwzględnić pierwsze zastrzeżenie podniesione przez Komisję w ramach pierwszej części zarzutu siódmego, dotyczące błędu w zakresie kwalifikacji prawnej związku przyczynowego. 181. Biorąc pod uwagę przeprowadzoną powyżej ocenę wspomnianej szkody, odrzucić należy natomiast drugie zastrzeżenie podniesione przez Komisję w ramach pierwszej części zarzutu siódmego, dotyczące braku uzasadnienia zaskarżonego wyroku w zakresie związku przyczynowego pomiędzy zachowaniem Komisji a powołanym przez skarżących uszczerbkiem na dobrach osobistych. 4. W przedmiocie wysokości szkód (zarzut ósmy) 182. Z uwagi na mój wniosek kończący przeprowadzoną powyżej analizę zarzutu siódmego w zakresie przesłanki dotyczącej związku przyczynowego badanie zarzutu ósmego, kwestionującego oszacowanie określonych szkód, zostało przeprowadzone wyłącznie uzupełniająco. a) Streszczenie argumentów Komisji 183. Komisja uważa, że Sąd naruszył prawo, opierając się na fikcyjnej wartości licencji na adaptację w celu oceny szkody poniesionej przez Systran w latach 2004-2010. Ściślej mówiąc, Sąd popełnił oczywisty błąd w ocenie i przeinaczył okoliczności faktyczne, przyjmując ten okres, podczas gdy prace realizowane przez spółkę Gosselies ...
trwały przez trzy lata, od 2004 r. do 2006 r., która to okoliczność została stwierdzona w pkt 313 zaskarżonego wyroku. Dlatego zdaniem Komisji zaskarżony wyrok obarczony jest również wewnętrzną sprzecznością oraz brakiem uzasadnienia. Ponadto, pozostając w całkowitej sprzeczności z dowodami zawartymi w aktach sprawy, Sąd stwierdził, że licencja na modyfikacje kodu źródłowego jest czymś nadzwyczajnym, ponieważ nie wchodzi w zakres tradycyjnego modelu ekonomicznego wydawców oprogramowania. Tymczasem poszczególne umowy zawarte ze spółkami grupy Systran od 1975 r. przewidywały prawo Komisji do realizacji lub do zlecania realizacji prac przystosowawczych i wprowadzania dalszych zmian do oprogramowania ...
dokonana przez Sąd ocena dwóch przesłanek powstania odpowiedzialności pozaumownej Unii polegających na istnieniu niezgodnego z prawem zachowania (pierwsze zastrzeżenie zarzutu szóstego) oraz na istnieniu bezpośredniego związku przyczynowego pomiędzy stwierdzonym zachowaniem niezgodnym z prawem a wskazaną szkodą (pierwsze zastrzeżenie pierwszej i drugiej części zarzutu siódmego), jak i oszacowanie tej szkody (zarzut ósmy) zostały dokonane z naruszeniem prawa. 202. W tych okolicznościach proponuję alternatywnie, aby Trybunał uchylił zaskarżony wyrok z powyższych względów, chociaż mógłby on zostać uchylony tylko na jednej podstawie, oraz aby uwzględniając charakter stwierdzonych w ten sposób naruszeń prawa, przekazał sprawę Sądowi do ponownego rozpoznania, przede wszystkim po to, by Sąd ponownie zbadał istnienie zarzucanej niezgodności z prawem, a w szczególności wpływu wyjątków od wyłącznych praw podmiotu praw autorskich przewidzianych w art. 5 dyrektywy 91/250, następnie aby ponownie ocenił istnienie bezpośredniego związku przyczynowego pomiędzy stwierdzonym ...
których celem jest obrona interesów niderlandzkich wydawców, zostały upoważnione przez pewną liczbę wydawców do działań w celu zapewnienia ochrony i przestrzegania praw autorskich, które zostały tymże wydawcom przyznane przez podmioty praw autorskich w drodze wyłącznych licencji. 21 Tom Kabinet Holding jest jedynym akcjonariuszem Tom Kabinet Uitgeverij, spółki będącej wydawcą książek, książek ...
odpowiedź na pytania, czy podawanie do wiadomości książki elektronicznej na odległość poprzez pobranie, za odpłatnością, w celu bezterminowego używania może stanowić czynność rozpowszechniania w rozumieniu art. 4 ust. 1 dyrektywy 2001/29 oraz czy prawo do rozpowszechniania może w tym samym zostać wyczerpane w rozumieniu art. 4 ust. 2 tej dyrektywy. Zastanawia się on również, czy w przypadku odsprzedaży podmiot praw autorskich może na podstawie art. 2 rzeczonej dyrektywy sprzeciwić się czynnościom zwielokrotniania, które są niezbędne do legalnego przekazania pomiędzy kolejnymi nabywcami egzemplarza, w odniesieniu do którego prawo do rozpowszechniania zostało w danym wypadku wyczerpane. Zdaniem tego sądu odpowiedź na to pytanie nie wynika z orzecznictwa Trybunału. 30 W tych okolicznościach rechtbank Den Haag (sąd rejonowy w Hadze) postanowił zawiesić postępowanie i zwrócić się do Trybunału z następującymi pytaniami prejudycjalnymi: "1) Czy art. 4 ust. 1 dyrektywy [2001/29] należy interpretować w ten sposób, że pod zawartym tam sformułowaniem »jakakolwiek forma publicznego rozpowszechniania oryginału swoich utworów lub ich kopii w drodze sprzedaży lub w inny sposób« należy rozumieć także udostępnianie w sieci książek elektronicznych (będących cyfrowymi kopiami książek chronionych prawem autorskim) do pobrania na użytek nieograniczony czasowo za cenę, która stanowi dla podmiotu praw autorskich wynagrodzenie odpowiadające wartości ekonomicznej kopii należącego do niego utworu? 2) W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze: czy prawo do rozpowszechniania na obszarze Unii oryginału lub kopii utworu, o którym mowa w art. 4 ust. 2 dyrektywy [2001/29], wyczerpuje się z chwilą pierwszej sprzedaży lub innego pierwszego przekazania danego materiału - przez co rozumie się tu udostępnianie w sieci książek elektronicznych (będących cyfrowymi kopiami książek chronionych prawem autorskim) do pobrania na użytek nieograniczony czasowo za cenę, która stanowi dla podmiotu praw autorskich wynagrodzenie odpowiadające wartości ekonomicznej kopii należącego do niego utworu - na obszarze Unii przez podmiot praw autorskich lub za jego zezwoleniem? 3) Czy art. 2 dyrektywy [2001/29] należy interpretować w ten sposób, że przekazanie pomiędzy kolejnymi nabywcami legalnie nabytego egzemplarza, w odniesieniu do którego wyczerpało się prawo do jego rozpowszechniania, obejmuje zezwolenie na wspomniane w tymże artykule czynności zwielokrotniania, o ile są one konieczne do celów legalnego korzystania z takiego ...
jakie warunki powinny być wówczas spełnione? 4) Czy art. 5 dyrektywy [2001/29] należy interpretować w ten sposób, że podmiot praw autorskich nie może sprzeciwiać się czynnościom zwielokrotniania koniecznym do przekazania pomiędzy kolejnymi nabywcami legalnie nabytego egzemplarza, w odniesieniu do którego wyczerpało się prawo do rozpowszechniania, i jeżeli tak, to jakie warunki powinny być wówczas spełnione?". W przedmiocie pytań prejudycjalnych W przedmiocie pytania pierwszego 31 Na wstępie należy przypomnieć, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, w ramach procedury współpracy między sądami krajowymi a Trybunałem ustanowionej w art. 267 TFUE, zadaniem Trybunału jest udzielenie sądowi krajowemu użytecznej odpowiedzi, która umożliwi mu rozstrzygnięcie zawisłego przed nim sporu. Mając to na uwadze, Trybunał powinien w razie potrzeby przeformułować przedłożone mu pytania. Zadaniem Trybunału jest bowiem dokonanie wykładni wszelkich przepisów prawa Unii, których potrzebują sądy krajowe w celu rozstrzygnięcia zawisłych przed nimi sporów, nawet jeżeli przepisy te nie są wyraźnie wskazane w pytaniach skierowanych do niego przez te sądy (wyrok z dnia 13 września 2016 r., Rendón ...
dodatkowych wysiłków, ani dodatkowych kosztów, a zatem równoległy rynek utworów używanych grozi naruszeniem interesu podmiotów praw autorskich w otrzymaniu za utwory odpowiedniego wynagrodzenia w znacznie większym stopniu niż rynek używanych przedmiotów materialnych - wbrew celowi przypomnianemu w pkt 48 niniejszego wyroku. 59 Nawet w sytuacji, gdyby książkę elektroniczną należało uznać za złożony materiał (zob. podobnie wyrok z dnia 23 ...
05, EU:C:2006:764, pkt 37 i przytoczone tam orzecznictwo). 67 Z uzasadnienia wniosku w sprawie dyrektywy wynika również, po pierwsze - jak przypomniano w pkt 44 niniejszego wyroku, że prawo do publicznego udostępniania ma również znaczenie, gdy pewna liczba niepowiązanych osób, członków publiczności, może indywidualnie, z różnych miejsc i w różnym czasie, uzyskać indywidualnie dostęp do utworu, który jest dostępny w witrynie internetowej, oraz, po drugie, że publiczność składa się członków traktowanych indywidualnie. 68 W tej kwestii Trybunał miał już sposobność uściślić, po pierwsze, że pojęcie "publiczność" zawiera w sobie pewien minimalny próg, co wyklucza z zakresu tego pojęcia zbyt małą liczbę osób, a po drugie - że należy wziąć pod uwagę kumulatywne skutki podania do wiadomości chronionego utworu, w drodze pobrania, potencjalnym odbiorcom. Należy zatem mieć na względzie, w szczególności, ile osób może mieć dostęp do tego samego utworu równocześnie, ale też ile spośród ...
Państwa Członkowskie mogą wprowadzić, dostępne są, co najmniej każdemu podmiotowi, który ma lub miał interes w uzyskaniu danego zamówienia publicznego na dostawy lub roboty budowlane, w przypadku, gdy taki podmiot doznał uszczerbku lub zagraża mu doznanie uszczerbku w wyniku domniemanego naruszenia przepisów. W szczególności, Państwa Członkowskie mogą wymagać od podmiotu, który zamierza skorzystać ze środków odwoławczych, uprzedniego powiadomienia instytucji zamawiających o domniemanym naruszeniu przepisów oraz o zamiarze skorzystania ze środków odwoławczych." 12 W świetle art. 2 tej dyrektywy: "1. Państwa Członkowskie zapewnią wprowadzenie do procedur odwoławczych określonych w art. 1, odpowiednich środków obejmujących prawo do a) podjęcia, w możliwie najkrótszym terminie, w drodze zarządzenia tymczasowego, środków tymczasowych w celu naprawy domniemanego naruszenia lub zapobieżenia dalszym szkodom wobec podmiotów, których to dotyczy, w tym zawieszenia lub doprowadzenia do zawieszenia procedury udzielania zamówienia publicznego lub wykonania decyzji podjętych przez instytucję zamawiającą; b) uchylenia lub doprowadzenia do uchylenia bezprawnych decyzji, w tym usunięcia dyskryminujących specyfikacji technicznych, ekonomicznych lub finansowych zawartych w zaproszeniu do składania ofert, dokumentacji zamówienia lub we wszelkich innych dokumentach związanych z procedurą udzielania zamówienia; c) przyznania odszkodowania podmiotom, które doznały uszczerbku w wyniku naruszenia. […] 5. Państwa Członkowskie mogą uznać, że w przypadku, gdy występuje roszczenie o odszkodowanie w związku z bezprawnym podjęciem decyzji, przedmiotowa decyzja musi być uprzednio uchylona przez organ mający niezbędne uprawnienia. 6. Stosowanie uprawnień, określonych w ust. 1, do umowy podpisanej wskutek udzielenia zamówienia, określają przepisy krajowe. Ponadto Państwo Członkowskie może ...
r. właściwy komitet międzyministerialny postanowił sprywatyzować spółkę Elliniko Kazino Parnithas AE (zwaną dalej "EKP"), spółkę zależną spółki Ellinika Touristika Akinita AE (zwanej dalej "ETA"), której wyłącznym właścicielem jest państwo greckie. Komunikat o zaproszeniu do składania ofert opublikowany w październiku 2001 r. przewidywał pierwszy etap polegający na selekcji wstępnej w celu określenia, którzy oferenci spełniają wskazane warunki. Ostatnia faza miała na celu wyłonienie najlepszego oferenta, z którym zostanie podpisana umowa. W toku pierwszego etapu wybrano konsorcjum przedsiębiorstw Koinopraxia Kazino Attikis i konsorcjum przedsiębiorstw Hyatt Regency Xenodocheiaki kai Touristiki (Ellas) AE - Elliniki Technodomiki AE. 25 Następnie w kwietniu 2002 r. opublikowano dodatkowe ogłoszenie, w którym warunki umowy zostały określone w następujący sposób: Umowa ma charakter mieszany i obejmuje: - umowy sprzedaży przez ETA 49% udziałów w EKP dna rzecz "spółki akcyjnej o wyłącznym celu" (zwanej dalej "AEAS)", która powinna zostać powołana ...
obowiązki zarządzania przedsiębiorstwem prowadzącym kasyno. Część dotycząca sprzedaży akcji ma zdaniem sądu krajowego najistotniejsze znaczenie w ramach umowy mieszanej. Ponadto, umowa ta zawiera również element zamówienia na roboty budowlane, w zakresie w jakim wybrany oferent zobowiązuje się do wykonania robót, o których mowa w postanowieniu odsyłającym, w ramach zapłaty za część przekazanych akcji. Sąd krajowy stwierdza, że ten ostatni element ma charakter akcesoryjny w stosunku do części obejmującej "usługi". 29 W tym kontekście sąd krajowy zapytuje, czy można uznać, że część rozpatrywanej umowy, która dotyczy "usług" stanowi umowę koncesji na usługi publiczne, nie podlegającą przepisom unijnym. W tym względzie należy sprawdzić, w jakim zakresie wybrany oferent ponosi ryzyko związane z organizacją i wykonywaniem działalności w zakresie tych usług, biorąc pod uwagę również fakt, że usługi te obejmują działania, które zgodnie z dotyczącymi ich przepisami krajowymi mogą być przedmiotem praw wyłącznych lub specjalnych. 30 W przypadku gdyby Trybunał orzekł, że część spornej umowy dotycząca zarządzania kasynem jest zamówieniem na usługę publiczną, sąd krajowy zastanawia się, czy przedstawiona w postępowaniu krajowym skarga o stwierdzenie nieważności jest objęta gwarancjami proceduralnymi przewidzianymi w dyrektywie 89/665, biorąc pod okoliczność, że główny przedmiot umowy, a mianowicie sprzedaż akcji EKP ...
Jeśli chodzi o zasadę równoważności, jak wynika z informacji dostarczonych przez sąd krajowy, zgodnie z prawem wewnętrznym zawierającym ogólne uregulowania w zakresie naprawiania szkody spowodowanej przez bezprawne działania państwa lub osób prawnych prawa publicznego, sąd właściwy w sprawie przyznania odszkodowania jest też kompetentny w zakresie kontroli, dokonywanej wpadkowo, zgodności z prawem wyrządzającego szkodę aktu administracyjnego, co może prowadzić w razie skargi przedstawionej indywidualnie przez jednostkę, do zasądzenia odszkodowania jeśli spełnione są przewidziane w tym zakresie przesłanki. 76 Jednakże, w dziedzinie zamówień publicznych, który to obszar objęty jest prawem Unii, te dwa rodzaje kompetencji, a mianowicie po pierwsze kompetencje do uchylenia lub stwierdzenia nieważności aktu administracyjnego, a po drugie, kompetencje do przyznania odszkodowań, należą - w krajowym systemie prawnym rozpatrywanym przed sądem krajowym - do dwóch różnych sądów. 77 Tak więc w dziedzinie zamówień publicznych, art. 5 ust. 2 ustawy nr 2522/1997, który uzależnia przyznanie odszkodowania od uprzedniego stwierdzenia nieważności wyrządzającego szkodę aktu, w związku z art. 47 ustęp 1 dekretu prezydenckiego nr 18/1989, zgodnie z którym wyłącznie wszyscy członkowie grupy są uprawnieni do złożenia skargi o stwierdzenie nieważności w ramach procedury udzielania zamówień publicznych, prowadzi − jak zauważył sąd krajowy − do braku możliwości po stronie wszystkich członków konsorcjum, działających indywidualnie, nie tylko w zakresie doprowadzenia do stwierdzenia nieważności niekorzystnego aktu, ale również w zakresie wystąpienia do sądu właściwego do zasądzenia naprawienia poniesionej indywidualnie szkody, podczas gdy taki brak nie wydaje się mieć miejsca w innych dziedzinach, na mocy przepisów prawa wewnętrznego mających zastosowanie do wniosków o odszkodowania w oparciu o szkody wyrządzone przez niezgodne z prawem działanie organów publicznych. 78 Jeśli chodzi o zasadę skuteczności, należy zauważyć, że w wyniku zastosowania rozpatrywanych przepisów krajowych, oferent taki jak skarżący jest pozbawiony jakiejkolwiek możliwości żądania przed właściwym sądem naprawy szkody, którą poniósł w związku z naruszeniem przepisów prawa Unii wskutek wydania aktu administracyjnego, który może mieć wpływ na ...
przebieg i nawet na wynik procedury przetargowej. Taki oferent jest zatem pozbawiony skutecznej ochrony sądowej w zakresie uprawnień wywodzonych z prawa Unii w tym zakresie. 79 Jak stwierdziła rzecznik generalny w pkt 107-116 swej opinii, należy w tym względzie podkreślić, że rozpatrywana sytuacja różni się od sytuacji rozpatrywanej w ww. wyroku Espace Trianon et Sofibail. Podczas gdy druga sprawa dotyczyła skargi o stwierdzenie nieważności decyzji o udzieleniu zamówienia, którą pozbawiono zamówienia całe konsorcjum będące oferentem, niniejsza sprawa dotyczy w istocie wniosku o naprawienie szkody wyrządzonej bezprawną decyzją organów administracji, które stwierdziły istnienie niezgodności w rozumieniu mających zastosowanie przepisów krajowych roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej przez niezgodnej z prawem decyzji organu administracyjnego, po stwierdzeniu istnienia zakazu w rozumieniu odpowiednich przepisów krajowych, wyłącznie w odniesieniu do skarżącego oferenta. 80 W świetle powyższego, na pierwsze pytanie przedstawione w sprawie C-149/08, należy odpowiedzieć w ten sposób, że prawo unijne, a w szczególności prawo do skutecznej ochrony sądowej, stoi na przeszkodzie przepisom krajowym, takim jak rozpatrywane przed sądem krajowym, interpretowanym w ten sposób, że członkowie tymczasowego stowarzyszenia będącego oferentem w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, są pozbawieni możliwości indywidualnego żądania naprawienia szkody, którą ponieśli w następstwie decyzji organu innego niż instytucja zamawiająca, uczestniczącego w postępowaniu zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami krajowymi, która to decyzja może wpływać na przebieg tego postępowania. 81 W świetle tej odpowiedzi nie ma potrzeby udzielania odpowiedzi na drugie pytanie przedstawione w ramach sprawy C-149/08. W przedmiocie kosztów 82 Dla stron postępowania przed sądem krajowym niniejsze postępowanie ma charakter incydentalny, dotyczy ...
25. Zgodnie z art. 4 ust. 6 ustawy nr 249 z 1997 r. ENI utworzyła w grudniu tego samego roku, za pośrednictwem spółki zależnej, spółkę Nuova Società di Telecomunicazioni Spa (dalej zwaną "NST"), w celu powierzenia jej zarządu sieci telekomunikacyjnej powiązanej z jej działalnością gospodarczą. 26. Aktem z dnia ...
Consiglio di Stato rozstrzygnięcie sporu, należy określić zakres sporu, eliminując czynniki faktyczne i prawne przeszkadzające w odpowiednim zrozumieniu problemu leżącego w centrum dyskusji. 34. Sąd krajowy przedstawia w swoim postanowieniu kontekst, w jakim należy naświetlić toczące się przed nim postępowanie, unikając w tym względzie jakiejkolwiek kontrowersji. Zgodnie z przedstawionym przez sąd krajowy opisem w ramach przechodzenia od zamkniętego rynku telekomunikacyjnego do rynku rządzącego się zasadami wolnej konkurencji pod auspicjami prawa wspólnotowego ENI, spółka korzystająca z monopolu w produkcji i dostawie węglowodoru, która zarządzała na swój własny rachunek należącą do niej siecią, aby mieć możliwość dalszej jej eksploatacji zgodnie z ustawodawstwem włoskim, założyła spółkę zależną (NST). Spółka ta, która w tym samym czasie działała na rynku dostępnym dla ogółu ludności, niedługo potem została przejęta przez ...
na rzecz ENI) wymaga dokonania analizy włoskich uregulowań, co nie jest rolą Trybunału Sprawiedliwości. 37. W rzeczywistości sąd krajowy powinien ustalić, czy korzystanie z sieci telekomunikacyjnej na użytek prywatny objęte jest zakresem normowania dyrektywy 97/13, niezależnie od charakteru tytułu, na którym się ono opiera. W tym względzie należy mieć pewność co do znaczenia używanych pojęć. B - Uściślenia terminologiczne 38. W słownictwie używanym przez strony w uwagach pisemnych pojawia się pewna niejasność. Mówi się tam o sieciach i usługach telekomunikacyjnych, o ...
46. Jednakże ponieważ wyjściowa sytuacja była bardzo zróżnicowana oraz charakteryzowała się nadmiarem wyłącznych i szczególnych praw przyznanych niektórym przedsiębiorcom(29), użytecznym wydawało się zainicjowanie procesu stopniowej liberalizacji, który - po kilku okresach przejściowych - zakończył się 1 stycznia 1998 r. w zakresie dotyczącym świadczenia usług i infrastruktury(30). 47. Po tym wzburzonym morzu żegluje dyrektywa 97/13, której celem, zgodnie z przywołanym wcześniej wyrokiem w sprawie Albacom i Infostrada, jest ułatwienie wejścia na rynek nowych podmiotów poprzez zmniejszenie uprawnień państw ...
57. Wreszcie nie jest właściwe opieranie się na ramach normatywnych przyjętych dla środowiska wolnej konkurencji w celu zdefiniowania objaśnienia zasad mających kierować stopniowym procesem liberalizacji rynków, procesem, w ramy którego wpisują się włoskie uregulowania, a do wykładni którego została wezwana Consiglio di Stato w postępowaniu krajowym(33). Pierwszy motyw dyrektywy 2002/21 głosi, że "obecne unormowania ramowe w dziedzinie telekomunikacji odniosły sukces w tworzeniu warunków dla wdrażania efektywnej konkurencji w sektorze telekomunikacji w okresie przechodzenia od monopoli do pełnej konkurencji". Pewne osobliwości, które w przeszłości mogły być usprawiedliwione utrzymaniem szczególnych lub wyłącznych praw, nie mają sensu w panoramie pozbawionej dziedzin wyłączonych, ponieważ niezależnie od faktu, że generalnie są one przeznaczone dla ogółu ludności(34), wolna konkurencja i realizacja ...
rekompensat z tytułu usług przewozu pasażerów o zasięgu regionalnym oraz opłat za użytkowanie sieci kolejowej. W tle pojawiają się pewne kwestie dotyczące ukrytej pomocy (ewentualnego subwencjonowania krzyżowego) w ramach przedsiębiorstw zintegrowanych pionowo, które oferują usługi transportu kolejowego oraz zarządzają konieczną do tego infrastrukturą. II - Ramy prawne. Prawo Unii A - Dyrektywa 2012/34 3. W celu osiągnięcia większej przejrzystości dyrektywa 2012/34 częściowo zmieniła, ujednoliciła oraz scaliła następujące akty: dyrektywę Rady 91/440/EWG z dnia 29 lipca 1991 r. w sprawie rozwoju kolei wspólnotowych(4), dyrektywę Rady 95/18/WE z dnia 19 czerwca 1995 r. w sprawie wydawania licencji przedsiębiorstwom kolejowym (5) i dyrektywę 2001/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 lutego 2001 r. w sprawie alokacji zdolności przepustowej infrastruktury kolejowej i pobierania opłat za użytkowanie infrastruktury kolejowej. (6) 4 ...
umowy o kontroli i przekazywaniu zysków (zwane dalej "umowami o przekazywaniu zysków") ze swoimi spółkami zależnymi DB Netz AG, DB Station & Service AG i DB Energie GmbH. Zgodnie z tymi umowami: a) przekazywane są spółce matce zyski spółek zależnych bez żadnej klauzuli ograniczającej ich wykorzystanie przez DB AG; oraz b) DB AG zobowiązuje się pokryć straty, jakie mogą ponieść spółki zależne. 22. W odpowiedzi na skargę rząd niemiecki przedstawił określone wyjaśnienia. Podkreśla w szczególności: a) dwuznaczny charakter umów o przekazywaniu zysków, w ramach których DB AG przejmuje również na siebie zobowiązanie pokrycia deficytu operacyjnego, jaki może wystąpić ewentualnie u jej spółek zależnych; i b) okoliczność, że środki finansowe, które DB Netz AG otrzymała od swojej spółki zależnej przekraczają istotnie, zgodnie z analizą dotyczącą ostatnich lat, zyski przekazane tej ostatniej spółki. 23. Dodatkowo rząd niemiecki stwierdza w duplice, że w dniu 1 stycznia 2015 r. weszło w życie porozumienie dotyczące świadczeń oraz finansowania II,(12) zgodnie z którym (§ 2a pkt 1) wyniki netto po odprowadzeniu podatków spółek zależnych muszą zostać przekazane w całości na rzecz państwa federalnego w ramach podziału dywidendy i zainwestowane - również w całości - w infrastrukturę. IV - Postępowanie poprzedzające wniesienie skargi i postępowanie przed Trybunałem A - Postępowanie poprzedzające wniesienie skargi 24. W wezwaniu do usunięcia uchybienia z dnia 22 listopada 2012 r. Komisja poinformowała władze niemieckie o ...
żadnego obowiązku co do przeznaczenia zysków z tytułu opłaty. Dodatkowo zdaniem rządu termin "działalność gospodarcza" w zakresie, w jakim obejmuje zamiar osiągnięcia zysku, nie ogranicza sposobu korzystania z opłat, które w przypadku obejmowania procentu rentowności, mogą zgodnie z prawem zostać przekazane spółce dominującej. 109. Dokonując wykładni art.7 ust. 3 dyrektywy 2001/14, Trybunał uznał, opierając ...
nie przestawałyby one stanowić części dochodów uzyskanych z tytułu opłaty, ze wszystkimi tego konsekwencjami. 117. W rzeczywistości Komisja nie zarzuca rządowi niemieckiemu przekazywania do spółki dominującej zysków uzyskanych na drodze opłat, lecz brak gwarancji ich ponownego użycia w celu finansowania działalności gospodarczej zarządcy infrastruktury. W tym sensie twierdzenia władz niemieckich co do zasadniczej zgodności z prawem przekazania zysków do DB AG nie mają kluczowego znaczenia dla sporu, ponieważ, jak jeszcze raz powtórzę, przekazanie jako takie nie stanowi części zarzuconego uchybienia zobowiązaniom. 118. Po dokonaniu tych założeń należy uznać, że wniosek Komisji o stwierdzenie uchybienia, który Komisja zawiera w tym zarzucie, obciążony jest tą samą wadą lub brakiem dowodowym, jak to miało miejsce w przypadku pierwszego zarzutu. Ponownie polega on na połączeniu okoliczności i wcześniejszych działań, które uprawdopodobniają wniosek (lecz nie udowadniają go w sposób rygorystyczny), jaki ma być osiągnięty, wobec czego chodzi tu o kolejne przypuszczenie. 119. Komisja ...
dokument Bundesratu. (50) Chodzi tu o uwagi, czy też oficjalne stanowisko izby wyższej parlamentu niemieckiego w przedmiocie projektu ustawy w sprawie nowego uregulowania sektora kolejowego. (51) Należy wskazać, że od dnia 1 stycznia 1996 r. regionalny przewóz osób znajduje się w kompetencji Länder [krajów związkowych], (52) w których logicznym interesie jako klientów, inwestorów i władzy odpowiedzialnej za świadczenie tych usług leży przeznaczenie środków pieniężnych wygenerowanych przez spółki zależne DB AG, zajmujące się infrastrukturą. 120. Nie pomniejszając wartości tego dokumentu (mimo jego politycznego charakteru, który przywołuje rząd niemiecki), nie wynika z niego z nieuchronną pewnością, że zysk przekazany przez zarządzających infrastrukturą spółce dominującej nie został, w okresie, do którego odnosi się skarga o uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego, przeznaczony na infrastrukturę. Z pewnością w uwagach dotyczących art. 25 ust. 3 projektu ustawy nowelizującej Bundesrat czyni jasnym swój zamiar, aby zysk wypracowany w obszarze infrastruktury był reinwestowany "wyłącznie" w infrastrukturę, (53) jednak ryzykownym byłoby wyciągać z tych uwag wniosek, pro futuro, co do istnienia ...
1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70 (Dz.U. 2007, L 315, s. 1) w związku z pkt 5 załącznika do rozporządzenia nr 1370/2007. Ramy prawne Prawo Unii Dyrektywa 91/440 2 Zgodnie z motywem 4 dyrektywy 91/440: "przyszłe funkcjonowanie i ...
lub 3. które są - jako przedsiębiorstwo transportu kolejowego lub przedsiębiorstwo infrastruktury kolejowej - spółką dominującą lub zależną innego przedsiębiorstwa transportu kolejowego lub infrastruktury kolejowej, które jest publiczną spółką kolejową, są zobowiązane, nawet jeżeli nie są prowadzone w formie spółek kapitałowych, do sporządzenia, poddania kontroli i opublikowania rocznych sprawozdań finansowych i sprawozdania z działalności zgodnych z przepisami mającymi zastosowanie do dużych spółek kapitałowych wymienionych w sekcji drugiej trzeciej księgi kodeksu handlowego […]. (1a) Publiczne spółki kolejowe w rozumieniu ust. 1 zdanie pierwsze pkt 1 oddzielają w swojej rachunkowości dwa sektory; oznacza to prowadzenie odrębnych kont dla sektora »świadczenie usług transportowych« i dla sektora »zarządzanie infrastrukturą kolejową". Dla każdego sektora w rozumieniu zdania pierwszego, a także dla sektora zewnętrznego wobec nich, zobowiązane są umieścić w załączniku do swoich rocznych sprawozdań finansowych bilans i dodatkowy rachunek zysków i strat, prowadzone zgodnie ...
und Finanzierungsvereinbarung II (porozumienie dotyczące świadczeń oraz finansowania II, zwane dalej "LuFV II"), które wprowadziło w szczególności zamknięty obieg finansowania dla zysków pochodzących z infrastruktury, które są w całości wpłacane do budżetu federalnego, zanim jako takie zostaną ponownie zainwestowane w infrastrukturę. Okoliczności faktyczne 27 Grupa Deutsche Bahn prowadzi działalność w sektorze krajowego i międzynarodowego transportu towarów i pasażerów, logistyki i świadczenia usług pomocniczych w transport kolejowym, a kierowana jest przez holding zarządzający Deutsche Bahn AG (zwany dalej "DB AG"). 28 Zgodnie z § 9a AEG zarządzanie elementami infrastruktury kolejowej, o których mowa w art. 3 pkt 3 dyrektywy 2012/34 oraz w załączniku I do tej dyrektywy, jest prowadzone przez DB Netz AG. DB Station & Service AG i DB Energy GmbH zarządzają innymi elementami infrastruktury w rozumieniu tej dyrektywy. 29 Zarządzanie działalnością transportową grupy jest natomiast prowadzone za pośrednictwem spółek zależnych należących do DB Mobility Logistics AG, która sama jest w 100% spółką zależną DB AG, w tym przez DB Regio AG. 30 DB AG zawarła ze swoimi spółkami zależnymi porozumienia o kontroli i przekazywaniu zysków (zwane dalej "porozumieniami o przekazywaniu zysków"). Porozumienia te przewidują przekazywanie wszystkich zysków danych spółek zależnych na rzecz DB AG, bez ograniczenia w zakresie wykorzystania tych zysków przez DB AG. Jednocześnie nakładają one na tę ostatnią obowiązek pokrycia strat swoich spółek zależnych. Postępowanie poprzedzające wniesienie skargi 31 Wezwaniem do usunięcia uchybienia z dnia 22 listopada 2012 r ...
pierwszych zarzutów - istnienie porozumień o przekazywaniu zysków zawieranych między DB AG i jej różnymi spółkami zależnymi, pozwalających DB AG na przeznaczenie przekazanych zysków na dowolny cel, bez ograniczenia i niezależnie od ich pochodzenia, a w odniesieniu do zarzutu czwartego - brak odrębnego wskazania w rachunkowości DB Regio funduszy publicznych wypłaconych na działalność z zakresu świadczenia usług transportowych jako usług publicznych. 42 Należy także stwierdzić, że ani sformułowanie skargi Komisji w jej całości, ani sformułowanie żadnego z podniesionych przez nią zarzutów nie pozostawia miejsca na przywołane ...
przedmiotem sprawy jest niewystarczająca transpozycja prawa Unii, czy niewystarczające wykonanie ustawy, czy też niezgodne z prawem zachowanie jako właściciela DB AG. 43 Obok faktu, że Komisja wskazała wyraźnie już w uzasadnionej opinii, iż Republika Federalna Niemiec prawdopodobnie dokonała transpozycji spornych przepisów jedynie formalnie, ze szczegółowego opisu porozumień o przekazywaniu zysków zawartych między DB AG i jej różnymi spółkami zależnymi, a także z opisu struktury zysków DB Netz, DB Station & Services a także DB Energie i ich przekazywania wynika, że sprawa dotyczy jedynie wewnętrznych stosunków finansowych w grupie DB wynikających z tych porozumień, a nie jakiejkolwiek nieprawidłowej transpozycji danych przepisów prawa Unii. 44 Wobec powyższego należy stwierdzić, że Republika Federalna Niemiec była w stanie zrozumieć zakres zarzucanych jej naruszeń prawa Unii. W przedmiocie podstawy prawnej skargi - Argumentacja stron 45 Republika Federalna Niemiec uważa, że niniejsza skarga jest także niedopuszczalna w zakresie, w jakim petitum skargi dotyczy dyrektywy 2012/34, której termin transpozycji upływa w dniu 16 czerwca 2015 r., a więc po dacie, którą należy uwzględnić celem oceny istnienia ...
