6 wyników
Zaloguj się Dla niezalogowanych – pokazuję tylko 1 sygnaturę (nie licząć dokumentów premium). Zamów dostęp aby widzieć wszystkie sygnatury i przeglądać bez ograniczeń.
października 2007 r. (Dz.U. L 315, s. 44) (zwanej dalej "dyrektywą 91/440"), i w załączniku II do dyrektywy 91/440, a także w art. 14 ust. 2 dyrektywy 2001/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 lutego 2001 r. w sprawie alokacji zdolności przepustowej infrastruktury kolejowej i pobierania opłat za użytkowanie infrastruktury kolejowej oraz przyznawania świadectw bezpieczeństwa (Dz.U. L 75, s. 29), zmienionej dyrektywą 2007/58, była niezależna od przedsiębiorstwa świadczącego kolejowe usługi transportowe, Wielkie Księstwo Luksemburga uchybiło zobowiązaniom, które ciążą na nim na mocy tych przepisów. Ramy prawne Prawo Unii 2 W lutym 2001 r., w celu ożywienia transportu kolejowego poprzez stopniowe otwarcie go na konkurencję na poziomie europejskim, przyjęte zostały ...
podejmują środki niezbędne do zapewnienia, aby funkcje wyznaczania równoważnego i niedyskryminującego dostępu do infrastruktury wymienionej w załączniku II były powierzane organom lub firmom [przedsiębiorstwom], które same nie świadczą żadnych kolejowych usług transportowych. Niezależnie od struktur organizacyjnych istnieje obowiązek wykazania, że cel ten został osiągnięty. Państwa członkowskie mogą jednakże nadać przedsiębiorstwom kolejowym lub każdemu innemu organowi prawo do pobierania opłat oraz odpowiedzialność za zarządzanie infrastrukturą kolejową, tj. inwestycje, utrzymanie oraz fundusze". 4 Załącznik II do wskazanej dyrektywy ma następujące brzmienie: "Wykaz podstawowych funkcji określonych w art. 6 ust. 3: - przygotowanie i podejmowanie decyzji związanych z przyznawaniem licencji przedsiębiorstwom kolejowym, w tym przyznawanie licencji indywidualnych, - podejmowanie decyzji związanych z przydzielaniem tras, w tym zarówno określanie, jak i ocena dostępności, a także przydzielanie poszczególnych tras pociągów, - podejmowanie decyzji ...
14 ust. 2 tej dyrektywy obowiązek niezależności organu alokującego stosuje się względem wszystkich funkcji omówionych w ust. 1 tego art. 14 i opisanych w rozdziale III owej dyrektywy, w tym w jej art. 29. 25 W replice Komisja podnosi, że zmiany wprowadzone w regulaminie przyjętym przez władze luksemburskie po upływie terminu wyznaczonego w uzasadnionej opinii nie wystarczają do usunięcia uchybienia. 26 W odpowiedzi na skargę wielkie Księstwo Luksemburga zauważa, że mimo iż obowiązujące krajowe przepisy były zgodne z treścią i duchem dyrektywy 2001/14, to zostały one jednak dostosowane w wyniku wniesienia tej skargi, tak aby nie pozostawić najmniejszej wątpliwości co do ewentualnego braku zgodności z prawem Unii. W związku z tym regulamin został zmieniony w taki sposób, aby zadanie obejmujące ponowny przydział tras pociągów w przypadku zakłóceń również zostało przekazane ACF, zwalniając zatem SGR z tego obowiązku, co gwarantuje sprawiedliwy i niedyskryminujący dostęp do infrastruktury. 27 W swej duplice wskazane państwo członkowskie podnosi, że regulamin został ponownie zmieniony ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2012 r. i spełnia obecnie wymogi Komisji, przewidując, iż w razie nieprzewidzianych zakłóceń nowe trasy pociągów są przydzielane przez ACF. Ocena Trybunału 28 W swym jedynym zarzucie Komisja podnosi, że Wielkie Księstwo Luksemburga uchybiło zobowiązaniom, które ciążą na nim na mocy art. 6 ust. 3 dyrektywy 91/440 w związku z załącznikiem II do niej, a także na mocy art. 14 ust. 2 dyrektywy 2001/14 w zakresie, w jakim w Luksemburgu, mimo iż ACF jest podmiotem niezależnym od CFL, które ze swej strony sprawują funkcje zarządcy infrastruktury oraz świadczą usługi kolejowe, to CFL powierzone są jednak niektóre funkcje podstawowe w zakresie przydzielania tras pociągów, ponieważ w przypadku zakłóceń w ruchu ponowne przydzielanie tras pociągów jest powierzone służbom stanowiącym część CFL, czyli SGR, która nie jest niezależna od CFL pod względem prawnym, organizacyjnym i w zakresie podejmowania decyzji. 29 Na wstępie należy zauważyć, że Wielkie Księstwo Luksemburga podnosi, iż transpozycja dyrektywy 2001/14 jest w pełni ukończona od czasu przyjęcia regulaminu, który wszedł w życie w dniu 1 października 2011 r. i został zmieniony w dniu 1 stycznia 2012 r. 30 Tymczasem, zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału, istnienie uchybienia należy oceniać według stanu faktycznego w państwie członkowskim w chwili upływu terminu wyznaczonego w uzasadnionej opinii, a późniejsze zmiany nie mogą być uwzględniane przez Trybunał (zob. w szczególności wyroki: z dnia 18 listopada 2010 r. w sprawie C-48/10 Komisja przeciwko Hiszpanii, Zb.Orz. s. I-151, pkt 30; z dnia 5 maja 2011 r. w sprawie C-206/10 Komisja przeciwko Niemcom, Zb.Orz. s. I-3573, pkt 25). 31 W związku z tym, ponieważ rzeczony regulamin i jego zmiana zostały przyjęte po upływie terminu wyznaczonego przez Komisję w uzupełniającej uzasadnionej opinii z dnia 25 listopada 2010 r., nie mogą one zostać uwzględnione w ramach badania przez Trybunał zasadności niniejszej skargi o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego. 32 Co ...
których celem jest obrona interesów niderlandzkich wydawców, zostały upoważnione przez pewną liczbę wydawców do działań w celu zapewnienia ochrony i przestrzegania praw autorskich, które zostały tymże wydawcom przyznane przez podmioty praw autorskich w drodze wyłącznych licencji. 21 Tom Kabinet Holding jest jedynym akcjonariuszem Tom Kabinet Uitgeverij, spółki będącej wydawcą książek, książek ...
odpowiedź na pytania, czy podawanie do wiadomości książki elektronicznej na odległość poprzez pobranie, za odpłatnością, w celu bezterminowego używania może stanowić czynność rozpowszechniania w rozumieniu art. 4 ust. 1 dyrektywy 2001/29 oraz czy prawo do rozpowszechniania może w tym samym zostać wyczerpane w rozumieniu art. 4 ust. 2 tej dyrektywy. Zastanawia się on również, czy w przypadku odsprzedaży podmiot praw autorskich może na podstawie art. 2 rzeczonej dyrektywy sprzeciwić się czynnościom zwielokrotniania, które są niezbędne do legalnego przekazania pomiędzy kolejnymi nabywcami egzemplarza, w odniesieniu do którego prawo do rozpowszechniania zostało w danym wypadku wyczerpane. Zdaniem tego sądu odpowiedź na to pytanie nie wynika z orzecznictwa Trybunału. 30 W tych okolicznościach rechtbank Den Haag (sąd rejonowy w Hadze) postanowił zawiesić postępowanie i zwrócić się do Trybunału z następującymi pytaniami prejudycjalnymi: "1) Czy art. 4 ust. 1 dyrektywy [2001/29] należy interpretować w ten sposób, że pod zawartym tam sformułowaniem »jakakolwiek forma publicznego rozpowszechniania oryginału swoich utworów lub ich kopii w drodze sprzedaży lub w inny sposób« należy rozumieć także udostępnianie w sieci książek elektronicznych (będących cyfrowymi kopiami książek chronionych prawem autorskim) do pobrania na użytek nieograniczony czasowo za cenę, która stanowi dla podmiotu praw autorskich wynagrodzenie odpowiadające wartości ekonomicznej kopii należącego do niego utworu? 2) W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze: czy prawo do rozpowszechniania na obszarze Unii oryginału lub kopii utworu, o którym mowa w art. 4 ust. 2 dyrektywy [2001/29], wyczerpuje się z chwilą pierwszej sprzedaży lub innego pierwszego przekazania danego materiału - przez co rozumie się tu udostępnianie w sieci książek elektronicznych (będących cyfrowymi kopiami książek chronionych prawem autorskim) do pobrania na użytek nieograniczony czasowo za cenę, która stanowi dla podmiotu praw autorskich wynagrodzenie odpowiadające wartości ekonomicznej kopii należącego do niego utworu - na obszarze Unii przez podmiot praw autorskich lub za jego zezwoleniem? 3) Czy art. 2 dyrektywy [2001/29] należy interpretować w ten sposób, że przekazanie pomiędzy kolejnymi nabywcami legalnie nabytego egzemplarza, w odniesieniu do którego wyczerpało się prawo do jego rozpowszechniania, obejmuje zezwolenie na wspomniane w tymże artykule czynności zwielokrotniania, o ile są one konieczne do celów legalnego korzystania z takiego ...
jakie warunki powinny być wówczas spełnione? 4) Czy art. 5 dyrektywy [2001/29] należy interpretować w ten sposób, że podmiot praw autorskich nie może sprzeciwiać się czynnościom zwielokrotniania koniecznym do przekazania pomiędzy kolejnymi nabywcami legalnie nabytego egzemplarza, w odniesieniu do którego wyczerpało się prawo do rozpowszechniania, i jeżeli tak, to jakie warunki powinny być wówczas spełnione?". W przedmiocie pytań prejudycjalnych W przedmiocie pytania pierwszego 31 Na wstępie należy przypomnieć, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, w ramach procedury współpracy między sądami krajowymi a Trybunałem ustanowionej w art. 267 TFUE, zadaniem Trybunału jest udzielenie sądowi krajowemu użytecznej odpowiedzi, która umożliwi mu rozstrzygnięcie zawisłego przed nim sporu. Mając to na uwadze, Trybunał powinien w razie potrzeby przeformułować przedłożone mu pytania. Zadaniem Trybunału jest bowiem dokonanie wykładni wszelkich przepisów prawa Unii, których potrzebują sądy krajowe w celu rozstrzygnięcia zawisłych przed nimi sporów, nawet jeżeli przepisy te nie są wyraźnie wskazane w pytaniach skierowanych do niego przez te sądy (wyrok z dnia 13 września 2016 r., Rendón ...
r. właściwy komitet międzyministerialny postanowił sprywatyzować spółkę Elliniko Kazino Parnithas AE (zwaną dalej "EKP"), spółkę zależną spółki Ellinika Touristika Akinita AE (zwanej dalej "ETA"), której wyłącznym właścicielem jest państwo greckie. Komunikat o zaproszeniu do składania ofert opublikowany w październiku 2001 r. przewidywał pierwszy etap polegający na selekcji wstępnej w celu określenia, którzy oferenci spełniają wskazane warunki. Ostatnia faza miała na celu wyłonienie najlepszego oferenta, z którym zostanie podpisana umowa. W toku pierwszego etapu wybrano konsorcjum przedsiębiorstw Koinopraxia Kazino Attikis i konsorcjum przedsiębiorstw Hyatt Regency Xenodocheiaki kai Touristiki (Ellas) AE - Elliniki Technodomiki AE. 25 Następnie w kwietniu 2002 r. opublikowano dodatkowe ogłoszenie, w którym warunki umowy zostały określone w następujący sposób: Umowa ma charakter mieszany i obejmuje: - umowy sprzedaży przez ETA 49% udziałów w EKP dna rzecz "spółki akcyjnej o wyłącznym celu" (zwanej dalej "AEAS)", która powinna zostać powołana ...
obowiązki zarządzania przedsiębiorstwem prowadzącym kasyno. Część dotycząca sprzedaży akcji ma zdaniem sądu krajowego najistotniejsze znaczenie w ramach umowy mieszanej. Ponadto, umowa ta zawiera również element zamówienia na roboty budowlane, w zakresie w jakim wybrany oferent zobowiązuje się do wykonania robót, o których mowa w postanowieniu odsyłającym, w ramach zapłaty za część przekazanych akcji. Sąd krajowy stwierdza, że ten ostatni element ma charakter akcesoryjny w stosunku do części obejmującej "usługi". 29 W tym kontekście sąd krajowy zapytuje, czy można uznać, że część rozpatrywanej umowy, która dotyczy "usług" stanowi umowę koncesji na usługi publiczne, nie podlegającą przepisom unijnym. W tym względzie należy sprawdzić, w jakim zakresie wybrany oferent ponosi ryzyko związane z organizacją i wykonywaniem działalności w zakresie tych usług, biorąc pod uwagę również fakt, że usługi te obejmują działania, które zgodnie z dotyczącymi ich przepisami krajowymi mogą być przedmiotem praw wyłącznych lub specjalnych. 30 W przypadku gdyby Trybunał orzekł, że część spornej umowy dotycząca zarządzania kasynem jest zamówieniem na usługę publiczną, sąd krajowy zastanawia się, czy przedstawiona w postępowaniu krajowym skarga o stwierdzenie nieważności jest objęta gwarancjami proceduralnymi przewidzianymi w dyrektywie 89/665, biorąc pod okoliczność, że główny przedmiot umowy, a mianowicie sprzedaż akcji EKP ...
przebieg i nawet na wynik procedury przetargowej. Taki oferent jest zatem pozbawiony skutecznej ochrony sądowej w zakresie uprawnień wywodzonych z prawa Unii w tym zakresie. 79 Jak stwierdziła rzecznik generalny w pkt 107-116 swej opinii, należy w tym względzie podkreślić, że rozpatrywana sytuacja różni się od sytuacji rozpatrywanej w ww. wyroku Espace Trianon et Sofibail. Podczas gdy druga sprawa dotyczyła skargi o stwierdzenie nieważności decyzji o udzieleniu zamówienia, którą pozbawiono zamówienia całe konsorcjum będące oferentem, niniejsza sprawa dotyczy w istocie wniosku o naprawienie szkody wyrządzonej bezprawną decyzją organów administracji, które stwierdziły istnienie niezgodności w rozumieniu mających zastosowanie przepisów krajowych roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej przez niezgodnej z prawem decyzji organu administracyjnego, po stwierdzeniu istnienia zakazu w rozumieniu odpowiednich przepisów krajowych, wyłącznie w odniesieniu do skarżącego oferenta. 80 W świetle powyższego, na pierwsze pytanie przedstawione w sprawie C-149/08, należy odpowiedzieć w ten sposób, że prawo unijne, a w szczególności prawo do skutecznej ochrony sądowej, stoi na przeszkodzie przepisom krajowym, takim jak rozpatrywane przed sądem krajowym, interpretowanym w ten sposób, że członkowie tymczasowego stowarzyszenia będącego oferentem w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, są pozbawieni możliwości indywidualnego żądania naprawienia szkody, którą ponieśli w następstwie decyzji organu innego niż instytucja zamawiająca, uczestniczącego w postępowaniu zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami krajowymi, która to decyzja może wpływać na przebieg tego postępowania. 81 W świetle tej odpowiedzi nie ma potrzeby udzielania odpowiedzi na drugie pytanie przedstawione w ramach sprawy C-149/08. W przedmiocie kosztów 82 Dla stron postępowania przed sądem krajowym niniejsze postępowanie ma charakter incydentalny, dotyczy ...
1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70 (Dz.U. 2007, L 315, s. 1) w związku z pkt 5 załącznika do rozporządzenia nr 1370/2007. Ramy prawne Prawo Unii Dyrektywa 91/440 2 Zgodnie z motywem 4 dyrektywy 91/440: "przyszłe funkcjonowanie i ...
pierwszych zarzutów - istnienie porozumień o przekazywaniu zysków zawieranych między DB AG i jej różnymi spółkami zależnymi, pozwalających DB AG na przeznaczenie przekazanych zysków na dowolny cel, bez ograniczenia i niezależnie od ich pochodzenia, a w odniesieniu do zarzutu czwartego - brak odrębnego wskazania w rachunkowości DB Regio funduszy publicznych wypłaconych na działalność z zakresu świadczenia usług transportowych jako usług publicznych. 42 Należy także stwierdzić, że ani sformułowanie skargi Komisji w jej całości, ani sformułowanie żadnego z podniesionych przez nią zarzutów nie pozostawia miejsca na przywołane ...
przedmiotem sprawy jest niewystarczająca transpozycja prawa Unii, czy niewystarczające wykonanie ustawy, czy też niezgodne z prawem zachowanie jako właściciela DB AG. 43 Obok faktu, że Komisja wskazała wyraźnie już w uzasadnionej opinii, iż Republika Federalna Niemiec prawdopodobnie dokonała transpozycji spornych przepisów jedynie formalnie, ze szczegółowego opisu porozumień o przekazywaniu zysków zawartych między DB AG i jej różnymi spółkami zależnymi, a także z opisu struktury zysków DB Netz, DB Station & Services a także DB Energie i ich przekazywania wynika, że sprawa dotyczy jedynie wewnętrznych stosunków finansowych w grupie DB wynikających z tych porozumień, a nie jakiejkolwiek nieprawidłowej transpozycji danych przepisów prawa Unii. 44 Wobec powyższego należy stwierdzić, że Republika Federalna Niemiec była w stanie zrozumieć zakres zarzucanych jej naruszeń prawa Unii. W przedmiocie podstawy prawnej skargi - Argumentacja stron 45 Republika Federalna Niemiec uważa, że niniejsza skarga jest także niedopuszczalna w zakresie, w jakim petitum skargi dotyczy dyrektywy 2012/34, której termin transpozycji upływa w dniu 16 czerwca 2015 r., a więc po dacie, którą należy uwzględnić celem oceny istnienia ...
e) obiektywne; f) podane z wyprzedzeniem do publicznej wiadomości; g) przejrzyste i łatwo dostępne". 14 W rozdziale IV tej dyrektywy, dotyczącym swobodnego przepływu usług, znajduje się art. 16, który stanowi: "1. Państwa członkowskie uznają prawo usługodawców do świadczenia usług w państwie członkowskim innym niż to, w którym prowadzą oni przedsiębiorstwo. Państwo członkowskie, w którym świadczona jest usługa, zapewnia możliwość swobodnego podjęcia i prowadzenia działalności usługowej na swoim terytorium ...
art. 7 państwa członkowskie niezwłocznie przekazują Komisji wszelkie projekty przepisów technicznych, z wyjątkiem tych, które w pełni stanowią transpozycję normy międzynarodowej lub europejskiej, w którym to przypadku wystarczająca jest informacja dotycząca odpowiedniej normy; przekazują Komisji także uzasadnienie konieczności przyjęcia takich przepisów technicznych, jeżeli uzasadnienie to nie zostało wyraźnie ujęte w projekcie". 17 Artykuł 10 akapit drugi omawianej dyrektywy stanowi: "Odesłania do uchylonej dyrektywy [98/34] odczytuje się jako odesłania do niniejszej dyrektywy, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku IV". Prawo rumuńskie Ustawa nr 38/2003 18 Artykuł 1a Legea nr. 38/2003 privind transportul ...
a także art. 41 ust. 2[1] załącznika 1 do uchwały nr 178/2008 dotyczą w sposób jednakowy wszystkich rodzajów usług dyspozytorskich, niezależnie od tego, czy są one świadczone przez telefon, czy w jakikolwiek inny sposób, na przykład poprzez aplikację informatyczną. 65 Ponadto, jak zauważył rzecznik generalny w pkt 108 opinii, ustawa nr 38/2003 nakłada na podmioty świadczące usługi dyspozytorskie, które prowadzą działalność przy wykorzystaniu aplikacji na smartfony, w taki sam sposób jak na inne podmioty świadczące usługi dyspozytorskie, obowiązek posiadania wyposażenia - w tym przypadku radiowych stacji nadawczo-odbiorczych - pozbawionego jakiejkolwiek użyteczności w kontekście technicznych warunków świadczenia tej usługi. 66 A zatem, ponieważ uregulowanie takie jak rozpatrywane w postępowaniu głównym nie dotyczy konkretnie usług społeczeństwa informacyjnego, należy stwierdzić, że dotyczy ono tych usług jedynie w sposób dorozumiany lub marginalny. Taka zasada nie może zatem zostać uznana za "zasadę dotyczącą usług" w rozumieniu art. 1 ust. 1 lit. e) dyrektywy 2015/1535, a w konsekwencji za "przepisy techniczne" w rozumieniu art. 1 ust. 1 lit. f) tej dyrektywy. 67 Wynika z tego, że przewidziany w art. 5 ust. 1 dyrektywy 2015/1535 obowiązek uprzedniego powiadomienia Komisji o projektach "przepisów technicznych" nie ma zastosowania do takich uregulowań i że w związku z tym brak przekazania tego rodzaju projektu nie może mieć wpływu, na podstawie tego przepisu, na możliwość powołania się na planowane przepisy rozpatrywane w sporze takim jaki ma miejsce w postępowaniu głównym. 68 W świetle powyższego na pytanie czwarte należy odpowiedzieć, że art. 1 ust. 1 lit. f) dyrektywy 2015/1535 należy interpretować w ten sposób, że uregulowanie organu władzy lokalnej, które uzależnia świadczenie usługi pośrednictwa, której przedmiotem jest ...
M. Melisowi i in. usunięcie pewnego wyposażenia z majątku położonego nad brzegiem morza. Ramy prawne Prawo Unii 3 Motyw 39 dyrektywy 2006/123 stanowi: "Pojęcie »systemu zezwoleń« powinno obejmować między innymi procedury administracyjne wydawania zezwoleń, licencji, zgód lub koncesji, a także obowiązek rejestracji w zrzeszeniu zawodowym lub wpisania do rejestru, wykazu lub do bazy danych, oficjalnego przyjęcia do zrzeszenia ...
ogólne warunki ich wykorzystania, nie nabywając przy tym konkretnych robót budowlanych lub usług, nie powinny w rozumieniu niniejszej dyrektywy kwalifikować się jako koncesje. Jest to z reguły przypadek umów dotyczących domen publicznych lub najmu gruntu, zawierających na ogół warunki dotyczące wejścia w posiadanie przez najemcę, planowane zastosowanie gruntu, obowiązki właściciela i najemcy w zakresie utrzymania przedmiotu najmu, czas trwania najmu oraz przekazania własności właścicielowi, kwotę najmu i opłaty powiązane, które uiszcza najemca". Prawo włoskie 8 Artykuł 1 ust. 18 decreto-legge n. 194 (rozporządzenia z mocą ustawy nr ...
i jezior, przeznaczone na cele turystyczno-rekreacyjne. 41 Koncesje te można więc zaklasyfikować jako "zezwolenia" w rozumieniu przepisów dyrektywy 2006/123, albowiem, niezależnie od ich kwalifikacji w prawie krajowym, stanowią one formalne akty, jakie usługodawcy muszą uzyskać od organów krajowych, aby móc wykonywać swą działalność gospodarczą. 42 Po drugie, należy podkreślić, że sporne w postępowaniu głównym koncesje dotyczą zasobów naturalnych w rozumieniu art. 12 dyrektywy 2006/123, albowiem objęte nimi obszary stanowiące majątek publiczny leżą nad ...
