1 wyników
Zaloguj się Dla niezalogowanych – pokazuję tylko 1 sygnaturę (nie licząć dokumentów premium). Zamów dostęp aby widzieć wszystkie sygnatury i przeglądać bez ograniczeń.
twierdząco. Obawiam się jednak, że środek krajowy, którego dotyczy postępowanie główne, ogranicza swobodę świadczenia usług w taki sposób, że nie można mówić o pełnym poszanowaniu wymogów dyrektywy usługowej. II. Ramy prawne A. Prawo Unii Europejskiej 1. Dyrektywa usługowa 4. Motyw 17 dyrektywy usługowej stanowi zasadniczo, że usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym wchodzą w zakres dyrektywy, chyba że są usługami w dziedzinie transportu. 5. W motywie 40 dyrektywy usługowej wyjaśniono, że pojęcie "nadrzędnego interesu publicznego", do którego odnosi się między innymi art. 15 ust. 3 dyrektywy, "zostało ukształtowane przez Trybunał Sprawiedliwości w jego orzecznictwie dotyczącym art. [49 i 56 TFUE] i może ono podlegać dalszej ewolucji". Pojęcie to obejmuje szereg kontekstów, w tym bezpieczeństwo ruchu drogowego. 6. Zgodnie z art. 2 ust. 1 dyrektywy usługowej, zatytułowanym "Zakres zastosowania", dyrektywa ma zastosowanie do usług świadczonych przez usługodawców prowadzących przedsiębiorstwo w państwie członkowskim, z zastrzeżeniem określonych wyjątków wyszczególnionych w art. 2 ust. 2 tej dyrektywy. W myśl art. 2 ust. 2 lit. d) tej dyrektywy nie ma ona zastosowania do "usług w dziedzinie transportu [...], objętych postanowieniami [tytułu VI TFUE]". 7. Artykuł 15 dyrektywy usługowej, zatytułowany "Wymogi podlegające ...
swobody świadczenia usług. 23. Na wstępie pragnę zaznaczyć, że jest dla mnie jasne, iż działalność w rodzaju omawianej w postępowaniu głównym, będąca "usługą" w rozumieniu art. 4 pkt 1 dyrektywy usługowej(10), jest prowadzona w ramach stabilnej struktury oraz istnieje zamiar prowadzenia jej przez czas nieokreślony. W związku z tym jeżeli stwierdzone zostanie, że dyrektywa ta ma zastosowanie do niniejszej sprawy, zgodność środka krajowego, którego dotyczy sprawa, z prawem Unii należy oceniać w świetle zasad swobody przedsiębiorczości (rozdział III dyrektywy usługowej), a nie swobodnego przepływu usług (rozdział IV tej dyrektywy)(11). 24. Dodam w tym względzie, że z utrwalonego orzecznictwa Trybunału wynika, że każdy przepis krajowy w dziedzinie, która była przedmiotem pełnej harmonizacji na szczeblu unijnym, powinien być oceniany nie w świetle przepisów prawa pierwotnego, lecz w świetle owych przepisów harmonizujących(12). W odniesieniu do rozdziału III dyrektywy usługowej Trybunał orzekł już, że art. 9-14 owej dyrektywy przewidują wyczerpującą harmonizację zagadnień dotyczących usług wchodzących w ich zakres stosowania(13). W mojej ocenie to samo dotyczy art. 15 tej dyrektywy, który również należy do jej rozdziału III(14). Jeżeli zatem zostanie stwierdzone, że dyrektywa usługowa ma zastosowanie w niniejszej sprawie, wystarczające na potrzeby oceny zgodności spornego środka krajowego w postępowaniu głównym byłoby rozpatrzenie jej wyłącznie w kontekście tych przepisów, bez konieczności analizowania sprawy również w świetle art. 49 TFUE(15). 25. Niezależnie od powyższego należy zauważyć, że sąd odsyłający ma z dwóch powodów wątpliwości, czy dyrektywa usługowa, a w szczególności jej art. 9-13, mają zastosowanie w niniejszej sprawie(16). 26. W pierwszej kolejności sąd odsyłający chce, by Trybunał doprecyzował, czy prowadzenie kursów, których dotyczy sprawa, chociaż ...
zamawiająca lub podmiot zamawiający powierza świadczenie usług [...] i zarządzanie tymi usługami co najmniej jednemu wykonawcy, w zamian za wynagrodzenie stanowiące albo wyłącznie prawo do wykonywania usług będących przedmiotem umowy, albo takie prawo wraz z płatnością"(40). Trybunał doprecyzował, że taka umowa charakteryzuje między innymi sytuację, w której z jednej strony prawo do obsługi konkretnej usługi jest przeniesione przez instytucję zamawiającą na koncesjonariusza, a z drugiej strony ...
