4 wyników
Zaloguj się Dla niezalogowanych – pokazuję tylko 1 sygnaturę (nie licząć dokumentów premium). Zamów dostęp aby widzieć wszystkie sygnatury i przeglądać bez ograniczeń.
przepisów oraz za dodatkowym zobowiązaniem podmiotów, którym informacje udostępniono, do zachowania poufności. Zdaniem Sądu Okręgowego, w niniejszej sprawie nie zachodzi żadna z przesłanek określonych w tym zapisie umożliwiających udostępnienie informacji powódce. Spełnione zostały zatem przesłanki ograniczenia dostępu do informacji publicznej żądanych przez powódkę, określone w art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, a w konsekwencji wydania decyzji o odmowie ich udostępnienia. Dodatkowo Sąd drugiej instancji zauważył, że niezależnie od wyżej powołanych zapisów, strony uregulowały także kwestię przeniesienia na zamawiającego majątkowych praw autorskich do rezultatów umowy i wskazały pola eksploatacji, których przeniesienie dotyczy. Przeniesienie tych praw nie wyłączyło jednakże zapisów umowy dotyczących zachowania poufności. Sąd Okręgowy stwierdził również, że zamawiający, realizując ...
Żaden natomiast przepis prawa nie nakazuje stronie pozwanej udostępnienia podmiotom trzecim informacji objętych klauzulą poufności - w tym przypadku z uwagi na tajemnicę przedsiębiorcy. Sąd Okręgowy wyraził w związku z tym pogląd, że nie zasługują na aprobatę zarzuty apelacji dotyczące naruszenia przez Sąd pierwszej instancji art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Sąd pierwszej instancji nie oparł bowiem swojego rozstrzygnięcia na wskazanym przepisie. Bez znaczenia zatem dla istoty sprawy pozostaje okoliczność, czy elementy pracy konkursowej mogą być przedmiotem autorskich praw majątkowych, ponieważ kluczowe jest, że elementy tej pracy stanowią - jak wyjaśniono powyżej - tajemnicę przedsiębiorstwa wykonawcy i zostały wobec nich podjęte niezbędne działania w celu ich nieujawnienia. Przesłanki te są wystarczające dla oceny zasadności odmowy ich udostępnienia powodowej spółce. Także zarzut naruszenia art. 17 w zw. z art. 41 ust. 1 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie zasługuje, zdaniem Sądu drugiej instancji, na uwzględnienie. Okoliczność, któremu podmiotowi przysługuje prawo do dysponowania pracą konkursową, pozostaje bez wpływu na fakt, iż elementy tej pracy podlegają szczególnej ochronie na podstawie przepisów ustawy Prawo zamówień publicznych, ograniczającej możliwość ich udostępnienia. Odnosząc się zaś do apelacyjnego zarzutu sprzeczności istotnych ustaleń faktycznych z treścią zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, a także naruszenia art. 233 § 1 k.p.c., Sąd Okręgowy podkreślił, że zarzuty te sprowadzają się w istocie do zarzutu nieuwzględnienia przez Sąd Rejonowy faktu przejścia na pozwanego autorskich praw majątkowych do pracy konkursowej, który - jak wskazano powyżej - pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy. Dokonanie przez wykonawcę odpowiednich czynności mających na celu ochronę poufności przekazanych informacji stanowiło zasadniczą przesłankę odmowy ich ujawnienia powódce. Posiadanie przez jeden z podmiotów całości praw autorskich do danego utworu, nie wyłącza natomiast możliwości uznania, że utwór ten obejmował także tajemnicę ...
powódka, nie była objęta tajemnicą przedsiębiorstwa interwenienta ubocznego z uwagi na fakt, że całość autorskich praw majątkowych do pracy konkursowej umożliwiających korzystanie i rozporządzanie pracą konkursową bez ograniczeń przysługiwała pozwanemu, tj. organowi zobowiązanemu do udzielenia informacji publicznej; (-) art. 17 w związku z art. 41 ust. 1 pkt. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przez jego błędną wykładnię skutkującą przyjęciem, iż przeniesienie całości autorskich praw majątkowych do pracy konkursowej nie powoduje przeniesienia na nabywcę praw do korzystania i rozporządzania (w szczególności prawa do swobodnego udostępniania osobom trzecim) elementami pracy konkursowej stanowiącymi uprzednio tajemnicę przedsiębiorstwa zbywcy (pierwotnego twórcy), podczas gdy wskutek pochodnego nabycia całości autorskich praw majątkowych do pracy konkursowej pozwany był i jest uprawniony do dysponowania pracą konkursową w zakresie jej eksploatacji na takich samych zasadach, na jakich uprzednio uprawniony był twórca. Wskazując na powyższe zarzuty, skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i uwzględnienie powództwa w całości oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów postępowania za wszystkie instancje, względnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu wraz z rozstrzygnięciem o kosztach postępowania za wszystkie instancje. Uzasadniając zgłoszony w podstawie kasacyjnej zarzut naruszenia art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej przez jego niewłaściwe zastosowanie, skarżąca podniosła, że treść świadczenia interwenienta w ramach konkursu na opracowanie Koncepcji transformacji działania administracji podatkowej w ramach Programu e-Podatki obejmującego projekty e Deklaracje2, e- Podatki i e-Rejestracja, która ...
musi respektować zasady wynikające z art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, w tym obowiązek respektowania tajemnicy przedsiębiorstwa. Te obowiązki są niezależne od nabycia bądź nienabycia praw autorskich do pracy konkursowej. Dlatego też utożsamianie przeniesienia przez interwenienta na pozwanego majątkowych prawa autorskich ...
z pewnością nie są z nią tożsame. Zgodnie z art. 8 ust. 2 przedmiotowej umowy w ramach każdego etapu, z chwilą odbioru przez zamawiającego produktów stanowiących przedmiot niniejszej umowy, wykonawca przenosi na zamawiającego bezwarunkowo i na wyłączność, na polach eksploatacji określonych w pkt 8.3, w ramach wynagrodzenia, o którym mowa w artykule 10, całość przysługujących wykonawcy autorskich praw majątkowych do produktów stanowiących przedmiot niniejszej umowy w ramach etapu. Oznacza to, że Minister [...] nie nabył na podstawie umowy praw autorskich do pracy konkursowej w całości, lecz jedynie do produktów określonych w umowie. Dlatego zastrzeżenie zawarte w art. 15 ust. 3 umowy, zgodnie z którym każda ze stron będzie chronić informacje poufne drugiej strony przed nieupoważnionym ujawnieniem, jest skuteczne i niezależne od klauzuli przenoszącej prawa autorskie do produktów opracowanych na podstawie pracy konkursowej. Zresztą art. 15 ...
ust. 1 pkt 7 p.z.p., to pozostaje to bez znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż w art. 93 ust. 4 p.z.p. kompleksowo uregulowano odpowiedzialność zamawiającego w każdym przypadku, gdy unieważniono postępowanie z przyczyn leżących po jego stronie, niezależnie od tego, czy unieważnienie przetargu nastąpiło z winy zamawiającego, czy bez jego winy i czy było uzasadnione. Zakres obowiązku odszkodowawczego ustawodawca ograniczył do zwrotu uzasadnionych kosztów uczestnictwa w postępowaniu, w szczególności kosztów przygotowania oferty. W konsekwencji, zdaniem Sądu Apelacyjnego, powód mógł dochodzić odszkodowania tylko na podstawie art. 93 ust. 4 p.z.p. Nawet uznając, że w odszkodowaniu, o którym mowa w tym przepisie, mieszczą się utracone korzyści (wobec braku regulacji i odmiennej zasady wynikającej z ustawy - Prawo zamówień publicznych, do szkody określonej w art. 93 ust. 4 p.z.p. należałoby stosować ogólną zasadę z art. 361 k.c. w zw. z art. 14 ust. 1 p.z.p.), to brak jest podstaw do dochodzenia ...
pozwalających na unieważnienie przetargu, a tym samym dyspozycja art. 93 ust. 4 p.z.p. w zakresie, w jakim odnosi się do konieczności istnienia przyczyn unieważnienia postępowania, nie została wypełniona i przepis ten nie znajdował zastosowania, a w konsekwencji, że powinny znaleźć zastosowanie przepisy kodeksu cywilnego; b) art. 3271 § 1 pkt 1 k.p.c. przez niewyjaśnienie w sposób należyty w uzasadnieniu wyroku, co miało istotny wpływ na wynik sprawy, gdyż orzeczenie nie poddaje się w tym zakresie kontroli; 2) obrazę przepisów prawa materialnego: a) art. 93 ust. 4 w zw. z ust. 1, 1a, 1d p.z.p. przez jego błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że przepis ten kompleksowo reguluje odpowiedzialność zamawiającego w każdym przypadku, gdy unieważniono postępowanie z przyczyn leżących po jego stronie, niezależnie od tego, czy unieważnienie przetargu nastąpiło z winy zamawiającego, czy bez jego winy i czy było uzasadnione, w sytuacji gdy dyspozycja tego przepisu powinna być odczytywana łącznie z przesłankami pozwalającymi na unieważnienie przetargu wskazanymi w art. 93 ust. 1, 1a, 1d p.z.p., a nie interpretowana dowolnie i w oderwaniu od przyczyn uzasadniających możliwość unieważnienia przetargu, zaś w odniesieniu do stanu faktycznego zaistniałego na gruncie niniejszej sprawy przepis ten nie mógł znaleźć zastosowania, gdyż nie zaistniała jakakolwiek przyczyna uzasadniająca unieważnienie przetargu; b) art. 93 ust. 4 w zw. z ust. 1 pkt 7 p.z.p. przez jego zastosowanie i uznanie, że powód mógł dochodzić tylko odszkodowania ograniczonego do zwrotu kosztów uczestnictwa w postępowaniu, w sytuacji gdy przepis ten dotyczy wyłącznie przypadków unieważnienia postępowania o udzielenie zamówienia z przyczyn leżących ...
unieważnienie przetargu, a przepis ten stanowi, że muszą istnieć przyczyny leżące po stronie zamawiającego, a w konsekwencji brak jest w przepisach p.z.p. uregulowania odnoszącego się do odpowiedzialności zamawiającego w przypadku bezpodstawnego unieważnienia przetargu, co w konsekwencji warunkuje konieczność zastosowania przepisów kodeksu cywilnego, w myśl art. 14 ust. 1 p.z.p.; d) art. 415 w zw. z art. 361 § 2 k.c. przez ich niezastosowanie, przejawiające się w uznaniu, że norma art. 93 ust. 4 p.z.p. wyklucza możliwość zastosowania przepisów kodeksu cywilnego w zakresie odpowiedzialności pozwanej względem powoda, podczas gdy przepisy ustawy - Prawo zamówień publicznych nie zawierają regulacji odnoszących się do stanu faktycznego zaistniałego w sprawie, a w konsekwencji zastosowanie powinny znaleźć przepisy kodeksu cywilnego. Powołując się na powyższe zarzuty, skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach procesu. W odpowiedzi na skargę kasacyjną pozwana wniosła o jej oddalenie i zasądzenie kosztów postępowania skargowego. Sąd Najwyższy zważył, co następuje: Skarga kasacyjna, jako niezasadna, podlegała oddaleniu. Odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutów naruszenia prawa procesowego, należy wskazać, że w aktualnym stanie prawnym art. 233 § 1 k.p.c. nie może stanowić skutecznej podstawy kasacyjnej. W ramach kontroli kasacyjnej Sąd Najwyższy nie kontroluje bowiem samej oceny dowodów, a jedynie jej legalność. Skarżący może zatem zakwestionować sposób zebrania materiału dowodowego z naruszeniem przepisów regulujących postępowanie dowodowe; w takim wypadku jego obowiązkiem jest przytoczenie tych przepisów i wyjaśnienie, jaki wpływ na treść rozstrzygnięcia ...
a więc czy miał on wpływ na jej powstanie, czy też przyczyna była od niego niezależna. Odpowiedzialność oparta na art. 93 ust. 4 ustawy z 2004 r. (art. 255 i n. ustawy z 2019 r.) związana jest wyłącznie ze zdarzeniem w postaci bezpodstawnego unieważnienia przez zamawiającego przetargu na zamówienie publiczne. Wbrew wywodom zawartym w skardze kasacyjnej, odpowiedzialność oparta na powyższym przepisie dotyczy każdej sytuacji, w której do unieważnienia zamówienia publicznego dochodzi z przyczyn leżących po stronie zamawiającego, bez względu na to, czy powoła się on na taką okoliczność wymienioną w ustawie - Prawo zamówień publicznych i czy ona faktycznie zaistniała (a więc w tym przypadku bez względu na to, czy postępowanie było faktycznie obarczone niemożliwą do usunięcia wadą uniemożliwiającą zawarcie niepodlegającej unieważnieniu umowy w sprawie zamówienia publicznego). Artykuł 93 ust. 4 ustawy z 2004 r. (art. 261 ustawy z ...
udowodnić wykonawca (art. 6 k.c.). Reasumując, prawidłowe było stanowisko zaprezentowane przez Sąd Apelacyjny, że w art. 93 ust. 4 p.z.p. (aktualnie: art. 261 ustawy z 2019 r.) ustawodawca uregulował kompleksowo odpowiedzialność zamawiającego w każdym przypadku, gdy unieważniono postępowanie z przyczyn leżących po jego stronie, niezależnie od tego, czy unieważnienie przetargu nastąpiło z winy zamawiającego, czy bez jego winy i czy było uzasadnione. Zarzuty dotyczące prawa materialnego zawarte w skardze kasacyjnej nie mogły zatem zostać uwzględnione. W konsekwencji, wyłączone było zastosowanie art. 415 k.c. To przepisy ustawy - Prawo zamówień publicznych stanowią podstawę odpowiedzialności zamawiającego, a jedynie gdy nie zawierają one stosownej regulacji, uprawnione ...
umowę o dofinansowanie bliżej określonego projektu współfinansowanego z Europejskiego Funduszu Społecznego, zmienioną następnie szeregiem aneksów. W ramach realizacji umowy powódka wypłaciła pozwanej 65 895 515,99 zł. Kontrakt przewidywał, że w razie wykorzystania przez pozwaną przekazanych jej środków niezgodnie z przeznaczeniem, pobrania ich nienależnie lub w nadmiernej wysokości, Beneficjentka zobowiązana będzie do zwrotu odpowiedniej części albo całości tych środków wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, naliczonymi odpowiednio od dnia przekazania transzy środków na finansowanie projektu lub od dnia stwierdzenia nieprawidłowości naliczenia wysokości tych środków (§ 11 ust. 1). W związku z realizacją umowy Beneficjentka, poszukując wykonawcy na "udzielenie licencji na bibliotekę szkoleń e-learningowych", 15 września 2005 r. przesłała do Urzędu Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich wniosek o publikację zamówienia publicznego w tym przedmiocie. Następnie, 16 września 2005 r., pozwana została wezwana do uzupełnienia braków formalnych wniosku ...
terminu minimalnego, przewidywanego przez art. 49 ust. 3 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (dalej: d.p.z.p.). W związku z powyższym Sąd Apelacyjny przyjął, odmiennie niż Sąd pierwszej instancji, że uprawnienie Instytucji Wdrażającej do żądania od Beneficjentki zwrotu dofinansowania (nałożenia korekty finansowej) w związku z nieprawidłowościami w realizacji projektu, który był objęty tym dofinansowaniem, nie ma charakteru odszkodowawczego. Celem zwrotu dofinansowania nie jest bowiem wyrównanie uszczerbku w budżecie unijnym. Wskazano, że ani z przepisów prawa, ani z umowy stron nie wynika, by ...
Sprawiedliwości Unii Europejskiej, stwierdzając, że obowiązek dokonania korekty finansowej powstaje po stronie Państwa Członkowskiego już w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości (zob. wyrok TSUE z 14 lipca 2016 r., C-406/14, Wrocław - Miasto na prawach powiatu v. Minister Infrastruktury i Rozwoju, pkt 45). Powyższy wniosek jest oczywisty nie tylko w świetle treści wszystkich przytoczonych przepisów, lecz również tego, że zgodnie z art. 2 ust. 2 ...
funduszu (zob. wyrok TSUE z 14 lipca 2016 r., C-406/14, Wrocław-Miasto na prawach powiatu v. Minister Infrastruktury i Rozwoju, pkt 45). Przesłanką uznania naruszenia prawa za "nieprawidłowość", która - jak zauważono wyżej - zasadniczo sama w sobie uzasadnia dokonanie korekty finansowej, nie jest zatem szkoda, lecz to, że nie można wykluczyć, iż dane zdarzenie szkodę wyrządziło lub może ją wyrządzić. Innymi słowy, faktem w rozumieniu art. 6 k.c. jest w tym przypadku nie samo istnienie szkody, lecz niemożność wykluczenia, że dojdzie do powstania uszczerbku majątkowego. Po trzecie, skarżąca nie kwestionowała w istocie, że dopuściła się "nieprawidłowości" w rozumieniu art. 2 ust. 2 rozporządzenia 448/2001 oraz art. 39 ust. 1 rozporządzenia 1260 ...
powstania tego obowiązku nie było przy tym istnienie szkody. Umowa z 1 czerwca 2005 r. w jej § 11 jedynie potwierdzała ten fakt, podobnie jak (w istocie pozbawione samodzielnego znaczenia prawnego) zawarte w § 25 odesłanie do stosownych aktów prawnych. W świetle stanowiska skarżącej, niezależnie od braku postawienia odpowiedniego zarzutu, wypada ponadto zauważyć, że także ze wspomnianej umowy, a zwłaszcza jej § 11, w żadnym razie nie wynika, by Beneficjentka była zobowiązana do zwrotu odpowiedniej części finansowania wyłącznie w sytuacji, w której doszło do wyrządzenia szkody. Z uwagi na naturę roszczenia wynikającego z art. 2 ust. 2 rozporządzenia 448/2001 w zw. z art. 39 ust. 1 akapit 2 zd. 1 i 2 rozporządzenia 1260/1999 ...
czynności wy- konywanych na podstawie art. 55 § 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. 1995, Nr 54, poz. 288 ze zm.), które wiążą się z dysponowaniem środkami publicznymi, zdefiniowanymi w art. 2 pkt 7 usta- wy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. 1998, Nr 119, poz. 773 ze zm.) w zw. z art. 3 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz ...
dnia 23 października 2003 r., IV KK 265/02, OSNKW 2004, z. 2, poz. 17 - w odniesieniu do osoby doko- nującej z upoważnienia przewoźnika, na podstawie art. 33a ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (Dz. U. 2000, Nr 50, poz. 601 ze zm.), kontroli dokumentów przewozu osób lub bagażu w środkach komuni- kacji publicznej należących do tego przewoźnika, utworzonego przez jed- nostkę samorządu terytorialnego w ramach prowadzonej gospodarki ko- munalnej w formie spółki prawa handlowego ze środków publicznych (środków, którymi jednostka ta pokryła udziały), - postanowienie Sądu ...
powiązania z dysponowaniem środkami publicznymi, stosownie do przepisów ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i na- prawcze (Dz. U. 2009, Nr 175, poz. 1361 ze zm.), które to osoby figurują w katalogu funkcjonariuszy publicznych w związku z nowelizacją art. 115 § 13 pkt 3 k.k. dokonaną przepisem art. 22 ustawy z dnia 15 czerwca 2007 r. o licencji syndyka (Dz. U. Nr 123, poz. 850). Powyższe zestawienie z jednej strony uzmysławia więc pokrewień ...
664 ze zm.) i art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. 2010, Nr 113, poz. 759), może być w kon- tekście prawa karnego modyfikowane ze względu na zadania jakie w nim spełnia, oraz że obejmuje ono zarówno środki o takim charakterze wcho- dzące w skład majątku danej jednostki, jak też wszelkie inne środki pu- bliczne, z których jednostka ta, z różnych tytułów korzysta. Niezależnie od powyższego, uznaniu członka zarządu jednoosobo- wej spółki akcyjnej Skarbu Państwa za osobę pełniącą funkcję publiczną, a to w związku z zatrudnieniem w jednostce organizacyjnej dysponującej środkami publicznymi, i bezspornie nie wykonującego w niej czynności wy- łącznie usługowych, nie sprzeciwia się również akcentowana w piśmiennic- twie (zob. P. Kardas: op. cit., s. 41 - 45) różnica między przedsiębiorstwem państwowym działającym ...
niektórymi podmiotami prawnymi (Dz. U. Nr 26, poz. 306 ze zm. - art. 2 pkt 3 w zw. z art. 1 pkt 7), których publiczny cha- rakter, w świetle powołanego wyżej orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, nie może budzić wątpliwości. W efekcie, niezależnie od zastosowanego kryterium, czy to zatrud- nienia w jednostce organizacyjnej dysponującej środkami publicznymi, czy działalności publicznej opartej - w zakresie praw i obowiązków - o przepisy ustawy, należy przyjąć, że członkowie jednoosobowych spółek Skarbu Państwa z uwagi na charakter pełnionej przez siebie funkcji, wykonywanej w sferze publicznej i polegającej na administrowaniu, rozporządzaniu ma- jątkiem publicznym, podejmowaniu w tej sferze decyzji lub ich przygotowy- waniu, pełnią w tym zakresie funkcję publiczną, a więc mogą być podmio- tem przestępstwa łapownictwa biernego (art. 228 k.k.), jak i obiektem od- działywania w przestępstwie łapownictwa czynnego (art. 229 k.k.). Nie można również pominąć i tego, że w wypadku oskarżonych w ni- niejszej sprawie członków zarządów obu wskazanych w akcie oskarżenia spółek chodzi o podmioty prawne szczególnego rodzaju i z tego powodu, że zarówno "Spółka Węglowa" S.A. w T., jak i "Spółka Węglowa" S.A. w R. zaliczone zostały do jednoosobowych spółek Skarbu Państwa przedstawia- jących wyjątkowo doniosłe znaczenie dla całej ...
